Διαμόρφωση μικροοικονομικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η παρούσα έρευνα στοχεύει στο να εκτιμήσει τον τρόπο ανάπτυξης των στρατηγικών των ευρωπαϊκών Ναυτιλιακών Ομάδων Συμφερόντων (ΝΟΣ) στα πλαίσια της Πολιτικής Θαλάσσιων Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Λιμενικής Πολιτικής..Το θεωρητικό πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε αυτή η μελέτη ήταν αυτό της μελέτης στρατηγικών/τακτικών των Ευρωπαϊκών Ομάδων Συμφερόντων, σε ένα πολύ-επίπεδο σύστημα διακυβέρνησης με θεσμικά όργανα τα οποία αποβλέπουν στη μεγιστοποίηση της δυναμικής τους εντός αυτού του συστήματος. Σε ένα τέτοιο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον ορθολογικοί δρώντες όπως οι ομάδες συμφερόντων, αφού βάσει της ευρωπαϊκής πολιτικής θεωρίας, δεν μπορούν να αλλάξουν τους κανόνες με τους οποίους δραστηριοποιούνται, θα μεταβάλλουν τις στρατηγικές τους. Στρατηγικές οι οποίες διακρίνονται, σε εξωστρεφή και εσωστρεφή χαρακτήρα, ή αλλιώς εξωτερικής και εσωτερικής στόχευσης. Τα ερευνητικά αποτελέσματα αποκαλύπτουν ότι οι ΝΟΣ χρησιμοποιούν συνήθως ένα συνδυασμό στρατηγικών με εσωστρεφή και εξωστρεφή χαρακτήρα. Με τις επιλογές στρατηγικής και τον στρατηγικό σχεδιασμό (εργαλεία πολιτικής) να καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό και από ιδιαίτερα/συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του θεσμικό πλαισίου της ΕΕ εντός του οποίου δραστηριοποιούνται. Όπως το θεσμικό όργανο στο οποίο απευθύνονται, η επιθυμητή πολιτική έκβαση και το στάδιο της διαδικασίας. Το κυρίαρχο θεσμικό όργανο ως αποδεκτής των στρατηγικών που αναπτύσσουν είναι η Επιτροπή. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις όπου το Ευρωκοινοβούλιο υπερέχει, αποκαλύπτοντας μια αυξανόμενη δυναμική του εν λόγω θεσμικού οργάνου. Αναφορικά με τις προτιμώμενες στρατηγικές, η εσωστρεφούς χαρακτήρα υπερέχει αυτής του εξωστρεφούς. Όμως, αποκαλύπτονται ενδιαφέρουσες τάσεις, οι οποίες είναι ενδεικτικές του τρόπου με τον οποίο χαράσσουν οι ΝΟΣ τις στρατηγικές τους.