Zła tradycja. Delegalizacja corridy de toros w Katalonii

Bad tradition. Bullfight's prohibition in CataloniaThis article presents the process of banning bullfighting in Catalonia, which led ultimately to cease its organization in 2012. Discussion about bullfighting in Catalonia is an equally political, social and ethical issue. Outlawing the bullfights is a demonstration of province autonomy against the central government, but is also a manifestation of changes in the social sensitivity towards animals. Decision of the Parliament of Catalonia also activated its local supporters of bullfighting who began a legislative battle which aims to restore bullfights spectacles on Barcelona’s arenas. Zła tradycja. Delegalizacja corridy de toros w KataloniiOd stycznia 2012 roku w całej Katalonii zakazane jest organizowanie corridy de toros. Decyzja ta została podjęta przez Autonomiczny Parlament Kataloński w sierpniu 2010 roku. Delegalizacja corridy de toros spotkała się z przychylnym przyjęciem ze strony przeciwników tradycji tauromachicznych (z udziałem byków). Ze strony zwolenników corridy de toros posypały się natomiast formalne oskarżenia o niekonstytucyjność uchwały. Katalonia jako region autonomiczny już od czasów historycznych charakteryzowała się specyficzną kulturą i językiem, co zawsze było fundamentem poczucia odrębności kulturowej i etnicznej Katalończyków wobec innych grup tworzących Hiszpanię. Nie od dziś wiadomo, że Katalonia ma tendencje separatystyczne, co według wielu zwolenników corridy de toros ma swoje odzwierciedlenie w oficjalnym negowaniu tego, co „hiszpańskie” (nie katalońskie). Corrida de toros jest również tradycją praktykowaną we Francji i Portugalii, niemniej zazwyczaj jest kojarzona z Hiszpanią. Interesujące w tym kontekście może być to, że od wielu lat toczy się w Hiszpanii spór o to, by wpisać tauromachię na listę światowego dziedzictwa UNESCO, co udało się Francji w roku 2011. Po stronie hiszpańskiej pierwszym krokiem tej procedury było przyjęcie przez parlament uchwały, deklarującej tauromachię jako niematerialne dziedzictwo kulturowe Hiszpanii. Historia walki z corridą de toros trwa niemal od samego początku jej istnienia, angażuje autorytety polityczne, religijne, czy związane ze sztuką. Wydawać by się mogło, że cała Hiszpania – z wyjątkiem Katalonii – praktykuje corridę de toros z różnym entuzjazmem. Okazuje się jednak, że nie jest tak do końca. Najbardziej jaskrawym tego przykładem są Wyspy Kanaryjskie, które jako region autonomiczny w roku 1991 przegłosowały uchwałę dotyczącą ochrony zwierząt. W ramach tej decyzji, w artykule 5.1, uwzględniono także  corridę de toros, której zakazanie było tylko formalnością z uwagi na fakt, że na wyspach praktycznie nie było śladów zainteresowania tą tradycją. Z kolei w Galicji kwestia stosunku do corridy de toros przybrała nieco odmienny charakter. Region ten nie podnosił – przynajmniej oficjalnie i jednoznacznie – postulatów o delegalizację tauromachii, ale od lat podkreślano, że tradycja organizowania corridy de toros nie nawiązuje do korzeni kulturowych Galicji. W przypadku Katalonii corrida de toros stała się narzędziem do zademonstrowania światu swojej inności od reszty Hiszpanii, a dla nacjonalistycznie nastawionej części Katalończyków stała się dowodem na kulturową wyższość względem sąsiada.