
Western Region Variety of the Standard Ukrainian Language in the Interwar Period: A Review of Liudmyla Pidkuĭmukha’s Monograph “Mova Lʹvova, abo koly ĭ batiary hovoryly” (Kyiv: Klio, 2020, ss. 326)
Author(s) -
Павло Левчук
Publication year - 2021
Publication title -
cognitive studies
Language(s) - English
Resource type - Journals
eISSN - 2392-2397
pISSN - 2080-7147
DOI - 10.11649/cs.2472
Subject(s) - ukrainian , interwar period , world war ii , humanities , history , art , philosophy , linguistics , archaeology
Western Region Variety of the Standard Ukrainian Language in the Interwar Period: A Review of Liudmyla Pidkuĭmukha’s Monograph Mova Lʹvova, abo koly ĭ batiary hovoryly (Kyiv: Klio, 2020, ss. 326)The reviewed monograph is the first extensive paper on the vocabulary of the western variant of the Ukrainian language based on the texts of the ‘Twelve’, an interwar literary circle of writers from Lʹviv. The paper highlights the social dialects that functioned in Lʹviv during the interwar period, in particular the jargon of schoolchildren and athletes. Particular attention is paid to balak, which became a linguistic feature of the Batyar subculture. This subculture reached its peak in the 1920s and 1930s. Material collated from three editions of B. Nyzhankivskyi’s collection Street (1936, 1941, 1995) illustrates the specifics of Soviet editorial practice, which was aimed at limiting the use of western Ukrainian vocabulary in order to artificially bring the Ukrainian language closer to Russian. Zachodnia odmiana standardowego języka ukraińskiego w okresie międzywojennym. Recenzja monografii Liudmyly Pidkuĭmukhy "Mova Lʹvova, abo koly ĭ batiary hovoryly" (Kyiv: Klio, 2020, ss. 326)Recenzowana monografia jest pierwszą obszerną pracą na temat słownictwa zachodniej odmiany języka ukraińskiego na podstawie tekstów "Dwunastki", międzywojennego literackiego ugrupowania pisarzy z Lwowa. W artykule zwrócono uwagę na dialekty społeczne funkcjonujące we Lwowie w okresie międzywojennym, w szczególności na żargon młodzieży szkolnej i sportowców. Szczególną uwagę zwrócono na balak, który stał się językową cechą subkultury batiarskiej. Subkultura ta osiągnęła szczyt rozwoju w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Materiał zebrany z trzech wydań zbioru B. Nyzhankivskiego Ulica (1936, 1941, 1995) ilustruje specyfikę radzieckiej praktyki edytorskiej, której celem było ograniczenie użycia zachodnioukraińskiego słownictwa, aby sztucznie zbliżyć język ukraiński do rosyjskiego.