English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Opracowanie dra hab. n. med. Aleksandra Prejbisza przedstawia interesujący punkt widzenia na temat korzyści wynikających ze stosowania skojarzenia b-adrenolityku i inhibitora konwertazy angiotensyny (ACEI) w terapii nadciśnienia tętniczego. Autor dokładnie omówił miejsce i zalety obydwu klas leków we współczesnym leczeniu nadciśnienia tętniczego, powołując się na obowiązujące wytyczne, a także wskazał na nową opcję terapii opartą na wprowadzeniu do użycia klinicznego preparatu złożonego łączącego b-adrenolityk — bisoprolol z ACEI — perindoprilem [1]. Szczególnie ten aspekt opracowania dotyczący miejsca preparatów złożonych w leczeniu nadciśnienia tętniczego wymaga odnotowania i komentarza, ponieważ nawiązuje do jednego z najważniejszych sposobów nowoczesnej terapii nadciśnienia tętniczego. Pierwsze preparaty złożone pojawiły się na rynku farmaceutycznym w latach 50. XX wieku i były one oparte na hydralazynie lub rezerpinie. W następnych dekadach wprowadzano połączenia dwóch różnych leków hipotensyjnych o długim czasie działania, korzystnych właściwościach w odniesieniu do profilu metabolicznego i oddziaływaniu na powikłania narządowe nadciśnienia tętniczego. Przykład mogą stanowić preparaty będące połączeniem ACEI i diuretyku, ACEI i długo działającego antagonisty wapnia czy sartanu i diuretyku [2]. Natomiast w ostatnich latach wprowadzono do stosowania klinicznego kolejne preparaty złożone wykorzystujące wszystkie możliwości połączeń, zwłaszcza dwulekowych, między podstawowymi lekami hipotensyjnymi, a które stanowią podstawę współczesnej terapii nadciśnienia tętniczego. W ostatnich latach przeprowadzono również wiele badań, w których oceniono korzyści z przyjmowania preparatów złożonych w porównaniu ze stosowaniem leków wchodzących w skład preparatu złożonego w postaci osobnych preparatów — ich wyniki podsumowano w klasycznych i powszechnie cytowanych analizach Bangolore’a i wsp. [3] oraz, ostatnio, Gupty i wsp. [4]. Wykazano, że stosowanie preparatów złożonych może się wiązać z poprawą stopnia stosowania się do zaleceń lekarskich, większą wytrwałością chorych w kontynuacji leczenia oraz bardziej wyrażonym efektem hipotensyjnym. Omawiając miejsce preparatów złożonych w terapii nadciśnienia tętniczego, należy podkreślić ich rosnące znaczenie w nowoczesnej farmakoterapii tej choroby oraz wzrastający udział i odsetek wśród stosowanych preparatów hipotensyjnych. Przekracza on w niektórych krajach europejskich nawet 30% wszystkich leków przepisywanych chorym, natomiast w Polsce odsetek preparatów złożonych w leczeniu nadciśnienia tętniczego jest nadal niski — około 10%. Rosnące znaczenie preparatów złożonych w terapii nadciśnienia tętniczego zauważono w obowiązujących wytycznych European Society of Hypertension/European Society of Cardiology (ESH/ESC) z 2013 roku [5] oraz rodzimych wytycznych Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) z 2015 roku [6]. Autorzy wytycznych ESH/ESC z 2013 roku w odniesieniu do stosowania preparatów złożonych w terapii nadciśnienia tętniczego sformułowali następujące zalecenie: „połączenia dwóch leków hipotensyjnych w stałych dawkach w jednej tabletce mogą być zalecane i preferowane, ponieważ zmniejszanie liczby tabletek przyjmowanych dziennie poprawia przestrzeganie zaleceń terapeutycznych, które u pacjentów z nadciśnieniem jest niezadowalające” [5]. Autorzy polskich wytycznych (PTNT 2015) podkreślili, że „w leczeniu skojarzonym warto wykorzystywać preparaty złożone, stanowiące stałe połączenie dwóch leków, co pozwala na zwiększenie skuteczności leczenia (...), uproszczenie schematu leczenia i zwiększenie przestrzegania zaleceń terapeutycznych (metaanalizy)”. Zaznaczono również, że w przypadku preparatów złożonych opartych na mniejszych

kardiologia polska

Komentarz do artykułu: „Stosowanie skojarzenia beta-adrenolityku i inhibitora konwertazy angiotensyny w terapii nadciśnienia tętniczego — spojrzenie hipertensjologa”