English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Copyright © Polskie Towarzystwo Kardiologiczne NIEWYDOLNOŚĆ SERCA — DLACZEGO JEST CORAZ GORZEJ? Choroby układu sercowo-naczyniowego stanowią obecnie najczęstszą przyczynę śmiertelności w Europie, odpowiadając za 46% zgonów we wszystkich grupach wiekowych [1]. W Polsce w latach 90. XX wieku 52% zgonów było spowodowanych chorobami układu krążenia, natomiast w 2012 r. wartość ta wyniosła 45% [2]. Oznacza to, że w ostatnich latach w naszym kraju odnotowano znaczący spadek liczby zgonów związanych z chorobami układu sercowo-naczyniowego. W dużej mierze jest to spowodowane istotną poprawą jakości leczenia [3]. Jedną z chorób odpowiadającą za znaczną liczbę zgonów sercowo-naczyniowych jest niewydolność serca (HF). Szacuje się, że to schorzenie dotyczy ok. 1–2% populacji ogólnej, co w połączeniu z niekorzystnym rokowaniem związanym z chorobą pokazuje, że HF stanowi istotny problem w codziennej praktyce [4]. Epidemiologiczna eksplozja HF wiąże się zarówno z wydłużeniem średniego czasu trwania życia, jak i, zwłaszcza w Polsce, jest pochodną sukcesu kardiologii inwazyjnej. Im bardziej zaawansowane techniki i lepsza logistyka ratowania chorych z ostrym zawałem serca, tym większy odsetek uratowanych, ale często osób, u których rozwinie się pozawałowa HF w przyszłości. Obecnie dysponujemy farmakoterapią i elektroterapią, które mogą istotnie zredukować ryzyko zgonu związane z HF [5]. Niestety wyniki ostatnio opublikowanych prac pokazują, odwrotnie niż w przypadku zgonów spowodowanych chorobą wieńcową, że w HF w ostatnim czasie implementacja skutecznego leczenia przestała się przekładać na stały spadek umieralności. Po długim okresie redukcji liczby zgonów obserwuje się ich stopniowy wzrost [6]. Dotychczas większość zgonów z powodu HF następowała w mechanizmie nagłego zgonu sercowego (SCD), obecnie ryzyko to zostało zminimalizowane przez zgodne z wytycznymi leczenie [5]. Można przypuszczać, że coraz częściej śmiertelność pacjentów wiąże się z niewydolnością serca jako pompy (w literaturze anglosaskiej określanej jako pump failure lub heart failure worsening), a więc de facto — wyczerpywaniem się opcji leczniczych w tej grupie osób. Stosowane obecnie farmakoterapia i elektroterapia w mniejszym stopniu wpływają na funkcję serca jako pompy niż na ryzyko SCD. Uświadamiając sobie odmienność dwóch celów terapii HF — prewencji SCD oraz prewencji pump failure, warto ponownie krytycznie przeanalizować dostępne metody leczenia farmakologicznego i niefarmakologicznego w HF, co chcielibyśmy zaoferować Państwu w niniejszej pracy poglądowej. Stawiamy tezę, że za poprawę funkcji serca jako pompy hemodynamicznej odpowiada przede wszystkim prawidłowo wszczepiony i dobrze kontrolowany układ resynchronizacji, a spośród leków działa tak preferencyjnie iwabradyna. W naszej pracy zajmiemy się przede wszystkim właśnie tym aspektem postępów farmakoterapii HF. Przypominamy, że iwabradyna jest lekiem, który korzystnie wpływa przede wszystkim na poprawę funkcji serca jako pompy. Poniższe opracowanie ma więc na celu zwrócenie uwagi na istotność wprowadzenia do powszechnej terapii pacjentów z HF leczenia wpływającego na poprawę funkcji serca jako pompy.

Krytyczne spojrzenie na dostępne metody leczenia niewydolności serca: Anno Domini 2014