English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Indien de redactie de bundel herdrukken niet zou hebben uitgegeven, ware het mij bijkans ontschoten geweest, dat ik bijna 30 jaar geleden een opstel onder gelijke titel publiceerde over een toen toch niet bepaald nieuw onderwerp. U it de tijd van mijn studie voor het N .A .V .-exam en herinner ik mij een referaat op een accountantsdag van 1907 van S. Hoofiën over dit onderwerp. De belangstelling is soms even geluwd. Zij heeft na Limperg’s rede op het Congres van 1926 de karakteristieke oriëntering gekregen op de maatschappelijke functie van de accountant in het vrije beroep, later nader uitgewerkt in een aantal artikelen in dit tijdschrift. Als aanhanger van deze opvatting heb ik -— in Reder’s voetspoor — van die functie uit getracht een grondslag te leggen voor een theoretische analyse van de techniek van controle der jaarrekening. De meningsuitingen van de jongste tijd hebben het probleem in nieuwe versie naar voren gebracht. O p de verschillen tussen hen, die destijds aan de interne controle grotere betekenis toekenden voor de accountantscon­ trole dan d.z.z. aanvaardbaar werd geacht en hen, die dat thans doen, wil ik niet ingaan. Ik acht deze in het huidige moment der discussie voorhands minder belangrijk, liever wil ik mijn woord voegen bij dat w at collega van Rietschoten vorig jaar heeft laten horen. E r is zoveel veranderd sinds Limperg zijn fundamentele theorie van de maatschappelijke functie ontwikkelde (1929) en sedert ik mijn poging tot het formuleren van een normatieve theorie der controletechniek deed. Aldus de opvatting van Tem pelaar. Ik moet erkennen, dat er veel veranderd is sedert 1936. Om echter die veranderingen te kunnen relateren aan ons vraagstuk, is de vage mede­ deling van veel verandering, op zichzelf suggestief, volstrekt onvoldoen­ de, als uitgangspunt voor de verstrekkende wijziging ener opvatting. W a t is er veranderd ter zake van de fundamenten der probleemstelling? Is de accountant niet meer de vertrouwensm an van het maatschappelijk verkeer in de zin van Limperg’s referaat? Ik acht, dat hiervan geen bewijs te leveren is. W a t er veranderd is? In een recent boek als dat van onze Franse collega Bertrand Fain, kan men o.m. de neerslag van Limperg’s mening vinden als hij de accountant ,,m andataire des actionnaires” noemt. D it zou in 1926 niet zo geschreven zijn. Collega Fain zal nog even verder moeten gaan om ons standpunt te benaderen, w ant tot het verkeer in questie behoort de beveiliging door het onafhankelijk zelfstandig oordeel van de accoun­ tant van aller belangen in dat verkeer. En juist in dit zonder aanzien van persoon en persoonsbelang onafhankelijk en deskundig oordelen ligt een der meest specifieke betekenissen van des accountants functie. H et is niet enkel een verzelfstandiging en een afsplitsing van de controlefunctie als het critisch element van de bewindvoering, het is meer. H et geeft in de kundig­ heid, de onafhankelijkheid en zelfstandigheid van zijn oordeel over de weergave van de bestuursdaden in de verslaglegging een zekerheid aan de belanghebbende, die vanuit het bestuursorgaan zelve ■— gebonden in de wil en de inzichten van de leider •—• nooit ontstaan kan. Daarin is niets veranderd; zelfs niet sedert Shakespeare, vanuit de nood van wantrouwen en verdacht-zijn, één zijner dramatische figuren — een

INTERNE CONTROLE EN DE TECHNIEK DER ACCOUNTANTSCONTROLE