English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

den heer de B. is, dunkt mij, grooter dan hjj zelf vermoedt. Het gaat hier niet alleen om de „firmanten” van een accoun­ tantskantoor, doch ook om de overige daarin opgenomen leden van het Instituut, die om verschillende interne redenen geen teekenings-bevoegdheid in het firma-verband hebben. En zelfs ook om de assistenten. Wat wil de heer de B. nu? Dat iedereen, te wiens aanzien straks de vraag kan rijzen, of en in hoeverre hij op grond van het Reglement van Tucht (of van het Wetboek van Strafrecht, zoo men wil) aansprakelijk gesteld moet worden en straf moet ondergaan, alleen door het stellen van zijn handleekening onder het een of andere stuk deze aansprakelijkheid op zich kan nemen? Ik acht dit een noodelooze en voor de prak­ tijk zelfs bedenkelijke begrenzing, omdat de praktische eischen ten aanzien van de werkverdeeling (die het gevolg zijn van de onmiskenbare ontwikkeling van het beroep in de richting van de grootere „kantoren” ) het ónmogelijk maken, deze verdeeling evenwijdig te doen loopen aan die, welke voor de doorvoering van het beginsel van Collega de B. noodig zijn. Typeerend is in dit opzicht de vergelijking, die mijn geachte tegenstander heeft gemaakt tussehen de praktijk van het advo­ catenberoep en die van het onze. Deze vergelijking gaat mank. Het persoonlijk element is en blijft in het advocatenberoep on­ aantastbaar, omdat de uitoefening er van niet eischt georgani­ seerden arbeid van velen als voorbereiding van de conclusie, doch bijna geheel individueel geschiedt. Hoe geheel anders is dit in ons beroep, dat praktisch wordt gedrongen in de richting van uitoefening „engros” met den onvermijdelijken masSa-arbeid van talrijke personen, die tezamen moeten worden gebracht en gehouden in de eenheid van opvatting en systeem, die voor het scheppen van vertrouwens-sfeer en waarborgen noodig is. Mij lijkt het trekken van eenige conclusie uit deze vergelijking onverdedigbaar.

WIJZIGING DER WET OP DE DIVIDEND- EN TANTIEMSBELASTING