Doświadczenie w narracjach nauczycieli – imperatyw w formowaniu tożsamości dojrzałej

Głównym założeniem moich badań dotyczących samodoskonalenia nauczycieli, na podstawie ich doświadczeń zawodowych oraz związanych z realizacją powołania, jest ukazanie złożoności i zarazem niejednoznaczności charakteru nauczyciela we współczesnym świecie. Wyzwaniem, jakie podejmuję, jest wypracowanie odpowiedniej metodologii, pozwalającej ująć i opisać wpływ życiowego doświadczenia na formowanie się dojrzałej tożsamości osobowej wśród nauczycieli. Prezentowana praca jest zalążkiem „wykuwania się” tych sposobów ujęcia szczególnego rodzaju doświadczeń, o których piszę; tak też jest w przypadku badania każdej szczególnej egzystencji w nadziei na wydobycie konkretnych treści. Okazuje się, że badane osoby: nauczycielka szkoły średniej, nauczyciel akademicki i nauczyciel duchowny są niezwykle oddane swojej misji służenia radą i pomocą, szczególnie zaś właściwym inspirowaniem swoim przykładem. Najważniejszym wnioskiem, jaki płynie z moich badań, jest stwierdzenie, że każdy prawdziwy nauczyciel jest przede wszystkim indywidualną jednostką ze swą osobistą historią i z doświadczeniami, których nie sposób generalizować.