English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Tools annual

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Global: Zendy Plus annual

Global: Zendy Free Plan

Renesansna drama u Engleskoj počinje u znaku prevođenja i imitacije grčkih i latinskih dramskih tekstova ko ji se izvode uglavnom na sveučilištima i l i drugim školama. L jud i ko ji su prevodili drame iz klasičnih literatura, i l i pisali po klasičnom uzoru, b ili su većinom studenti visokih škola i l i oni koji su te škole već završili, tzv. university wits. Oni su imali vrlo visoko mišljenje o sebi, svom obrazovanju i društvenom statusu ko ji im je prema njihovu uvjerenju trebao pripadati. A li »university wits« su uskoro dobili ozbiljne suparnike u »glumcima«, kako su podrugljivo nazivali dramske pisce bez sveučilišne naobrazbe ko ji su prihva tili postojeće tekstove i onda ih, u stanovitom smislu, pojednostavnili i učin ili pristupačnima široj londonskoj publici. Smatrajući »glumce« prijetn jom ne samo svom ugledu nego još više svojoj egzistenciji, »university wits« počinju se o njima izražavati s prezirom i omalovažavanjem. Thomas Nashe piše već godine 1589. o onima »koji nikad nisu nosili univerzitetsku odoru« i ostavlja ih »milosti njihova materinskog jezika i hrani od mrvica s prevodiočeva stola«.1 *Nashe ne govori još o svojoj ugroženoj egzistenciji,, ali to čini Robert Greene na sa­ mrtnoj postelji 1592. Obraćajući se kolegama Peeleu, Marloweu i Nasheu, Greene im govori o 'svom iskustvu i bijedi u 'kojoj umire i opominje ih da se čuvaju »marioneta koje govore iz naših usta, tih lakrdijaša ukrašenih našim bojama. . . Čuvajte ih se, je r je među njima i jedna vrana-skorojević, ukrašena našim perjem, k o ja .. . smatra da se može razbacivati blank verseom1 kao i najbolji među vama, i budući da je pravi Johannes Factotum, uobražava da je jedini ko ji trese pozornicama ove zemlje«.3

Još o »ratu kazališta« u Engleskoj, 1599—1601.