English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Roma hukukunda, hak (ius) ile dava (actio) kavramları arasında yakın bir ilişki vardı. Çünkü hak, özellikle kişiye karşı kullanıldığında, hak sahibinin bu hakkını bir başka kişiye karşı ileri sürmesi durumunda açıkça ortaya çıkardı. Romalılar, hak sahibinden, actio'su (dava hakkı) olan kişi olarak söz ederlerdi. Cumhuriyet Dönemi hukukçularından Celsus, actio'yu, hukuken ifa edilmesi gereken edimin, mahkemeler önünde takip hakkı olarak tanımlamıştı. Aynı tanım, daha sonra Iustinianus'un Institutiones'mde de yerini almıştı. Roma hukukunda, bütün hakların mahkemeler önünde ileri sürülebilmesini sağlayan genel bir dava öngörülmediği için, hak ile dava arasındaki ilişki, günümüz hukukuna göre çok daha sıkıydı. Hukuken korunmaya değer görülen her menfaat için, ayrı bir davanın tanınmış olması gerekliydi. Bu nedenle, Roma hukukunda, hukuken takip edilmesi, yargı organları önünde ileri sürülebilmesi ve koğuşturulabılmesi için özel bir dava öngörülmemiş olan bir hak söz konusu olamazdı. Bu durum, Romalıların, hakları, bu hakları elde etmeye yarayan actio'lar bakımından sınıflandırmalarına yol açtığından, Roma özel hukuku, bir actio'lar sistemi üzerine kurulmuştu. Nitekim, praetor'ların Roma özel hukukuna en önemli katkıları da, toplumsal, ekonomik ve siyasal koşulların değişmesi sonucu

ROMA HUKUKU'NDA EKSİK BORÇ (OBLIGATIO NATURALIS) OLARAK DOĞAN BORÇLAR