English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

W książce O pojęciu tradycji Paweł Grad pisze o różnych sposobach odnoszenia się do historii. Modeluje on dwa podejścia: tradycję w rozumieniu właściwym oraz kulturę pamięci, która jest charakterystyczna dla postmodernistycznego, nihilistycznego konserwatyzmu. Według diagnozy autora mamy obecnie do czynienia z dominacją kultury pamięci, która polega na instrumentalnym wykorzystywaniu historii w celu legitymizowania nowoczesności. Podstawowa różnica pomiędzy takim podejściem a prawdziwą tradycją przejawia się w wymiarze praktycznym: dla kultury pamięci przeszłość stanowi „estetyzujące wspomnienie” i źródło inspiracji, natomiast tradycję cechuje „normatywne powtórzenie” – stanowi ona „system komunikacji służący wyodrębnieniu określonej formy życia, która realizuje się w konkretnych praktykach” (s. 11). Tym, co wyróżnia tradycję, jest zatem odrzucona przez kulturę pamięci ortopraksja – przestrzeganie reguł właściwego działania. W pierwszym rozdziale Grad przedstawia historię pojęcia tradycji: od średniowiecznej debaty teologicznej do znaczenia ponowoczesnego. Omawiając pochodzenie tego pojęcia, wskazuje on na kilka istotnych kwestii. Przede wszystkim tradycja nie była początkowo łączona z dawnością – dla Ojców Kościoła liczył się autorytet stojący za daną tradycją, a nie to, jak długą historią mogła się ona poszczycić. Ciekawe jest również zwrócenie przez autora uwagi na ścisły związek leksykalny między pojęciami tradycji i doktryny. Doktryna stanowi „jedno z wcieleń” tradycji. Rozumiana jest ona jako „nauka przekazana w formie imperatywu, by zachować ją niezmienioną”. Wraz z towarzyszącą jej dyscypliną, czyli „techniką wdrażania” danej nauki, doktryna ma służyć odróżnieniu danej wspólnoty i zachowaniu jej ciągłości (s. 25). Ze względu na swój doktrynalny charakter tradycja stanowi swoistą historię sporów. Ten polemiczny wymiar cechował tradycję chrześcijańską od samego początku i odgrywał wielkie znaczenie w okresie reformacji. W czasie rewolucji francuskiej pojęcie to zostało znacznie rozszeRuch FilozoFiczny

Paweł Grad, O pojęciu tradycji: studium krytyczne kultury pamięci, Fundacja Augusta hrabiego Cieszkowskiego, Warszawa 2017, ss. 278