English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Artykul dotyczy analizy szczegolnej obecności poetyckiego slowa w filmowych biografiach poetow. W pierwszej z dwoch zasadniczych cześci autor proponuje postrzegac ekranowe zywe slowo poezji poprzez dwie figury – Orfeusza i Narcyza – ktore w planie symbolicznym reprezentują napiecia pojawiające sie na linii aktor–postac poety–slowo poetyckie. W odmianie gatunkowej, jaką stanowią biografie poetow, slowo poetyckie zostaje uwiklane w zasadniczą podwojnośc: bycia recytowanym i bycia odgrywanym. W cześci drugiej antropologicznie ujete tendencje orfejsko-narcystyczne są wydobywane z analizy trzech polskich utworow filmowych: Przeznaczenia Jacka Koprowicza, Wojaczka Lecha Majewskiego i Pare osob, maly czas Andrzeja Baranskiego. Konkluzje artykulu odnoszą sie do rozumienia kategorii tzw. kina poetyckiego w kontekście opisanej relacji filmu i poezji.

Orfeusz w uścisku Narcyza. Antropologia żywego słowa w filmowych biografiach poetów