English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Ο στόχος της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση των επιπέδων των αντισωμάτων έναντι της γαγγλιοσίδης GM1 στον ορό ασθενών πασχόντων από διάφορες μορφές άνοιας, συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Alzheimer, πολλαπλή σκλήρυνση, νόσο του Parkinson, καθώς και με νόσο του κινητικού νευρώνα και ελαιο-γέφυρο-παρεγκεφαλιδική εκφύλιση. Τα επίπεδα των anti-GM1 IgM συγκρίθηκαν με τις συγκεντρώσεις άλλων δυο αντι-γαγγλιοσιδικών αντισωμάτων των anti-GD1b IgM και anti-GQ1b IgM και εν συνεχεία με διάφορα κλινικά στοιχεία των ασθενών προκειμένου να διεξαχθεί κάποιο συμπέρασμα γύρω από το ρόλο αυτών των αντι-γαγγλιοσιδικών αντισωμάτων στην αιτιοπαθογένεια των εξεταζόμενων νόσων καθώς και στη θεραπευτική αντιμετώπισή τους. O προσδιορισμός των αντι-γαγγλιοσιδικών αντισωμάτων στον ορό των ασθενών και των υγιών μαρτύρων πραγματοποιήθηκε με την ανοσοενζυμική τεχνική Elisa. Εξετάστηκαν 103 ασθενείς πάσχοντες από διάφορες μορφές άνοιας συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Alzheimer (A.D) ηλικίας 71.3±8.4 έτη και 60 υγιείς μάρτυρες ηλικίας 71.3±7.4 έτη. 36% (Ν=37) εκ των ασθενών έπασχαν από αγγειακή άνοια, 23% (Ν=24) από μετωποκροταφική άνοια, 17% (Ν=18) από A.D και σε μικρότερα ποσοστά από ψευδοάνοια (άνοια λόγω κατάθλιψης) και από άνοια με νόσο των διάχυτων σωματίων του Lewy. Από τους ασθενείς αυτούς 66% (Ν=68) σημείωσαν παθολογικά επίπεδα των anti-GM1 IgM (37.7±8.9 EU/ml), 35% (Ν=36) παθολογικά antiGD1b IgM (30.6±3.7 EU/ml), ενώ μόνο 9% (Ν=9) εμφάνισαν υψηλές συγκεντρώσεις των anti-GQ1b IgM. Η ομάδα των υγιών μαρτύρων δεν εμφάνισε παθολογικά επίπεδα σε κανένα από τα τρία αντι-γαγγλιοσιδικά αντισώματα (p=0.0005). Οι συγκεντρώσεις των αντισωμάτων συγκρίθηκαν κατόπιν με την ηλικία των ασθενών, το βαθμό της ανοϊκής διαταραχής και με τη μορφή της νόσου. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα οι ασθενείς ηλικίας 66-75 ετών και 76-86 ετών εμφάνισαν τις υψηλότερες συγκεντρώσεις στα anti-GM1 IgM 301 (28.0±11.2 EU/ml και 37.0±9.1 EU/ml αντίστοιχα) (p=0.0005), σε σχέση με νεώτερους ασθενείς. Αντίθετα δεν διαπιστώθηκε κάποια συσχέτιση με τα άλλα δυο αντι-γαγγλιοσιδικά αντισώματα (p&gt;0.05). Συγκρίνοντας τα επίπεδα των αντισωμάτων με το βαθμό της ανοϊκής διαταραχής διαπιστώθηκε ότι, ασθενείς με βαριά άνοια (MMSE 1-18/30) είχαν τις υψηλότερες συγκεντρώσεις anti-GM1 IgM (37.9±8.9 EU/ml) (p=0.0005). Αντιθέτως δεν υπήρξε συσχέτιση μεταξύ ανοϊκής διαταραχής με τα anti-GD1b IgM και anti-GQ1b IgM. Τέλος από τη σύγκριση των τριών αντι-γαγγλιοσιδικών αντισωμάτων με τις μορφές άνοιας βρέθηκε οριακή και επομένως μη αξιολογήσιμη συσχέτιση (p=0.048) με τα anti-GM1 IgM, όπου 37% των ασθενών με συγκεντρώσεις 26-61 EU/ml έπασχαν από αγγειακή άνοια, 35% με οριακή συγκέντρωση έπασχαν τόσο από αγγειακή όσο και μετωποκροταφική άνοια, ενώ 36% με μεικτή ή αγγειακή άνοια είχαν φυσιολογικά επίπεδα στα παραπάνω αντισώματα. Δεν βρέθηκε κάποια συσχέτιση των μορφών της άνοιας με τα anti-GQ1b IgM, ενώ σημαντική ήταν η συσχέτιση με τα anti-GD1b IgM όπου διαπιστώθηκε ότι, ασθενείς με υψηλά anti-GD1b (27.4±8.4 EU/ml) έπασχαν από A.D, με οριακή συγκέντρωση εμφάνισαν την μεικτή μορφή και με φυσιολογικά επίπεδα anti-GD1b IgM έπασχαν από αγγειακή άνοια (p0.05). Αντιθέτως βρέθηκε ότι, 302 ασθενείς με βαριά αναπηρία (EDSS 4-6) είχαν μεγάλη διάρκεια της νόσου (8.9-14 έτη). Τέλος δεν βρέθηκε κάποια συσχέτιση των επιπέδων των εξετασθέντων αντισωμάτων με την μορφή της νόσου ούτε με τη θεραπευτική αγωγή. Στην νόσο του Parkinson εξετάστηκαν 44 ασθενείς ηλικίας 67.0±11.9 έτη και 44 υγιείς μάρτυρες ηλικίας 63.5±11.3 έτη. Οι ασθενείς εμφάνισαν μέσο όρο στην κλίμακα UPDRS III: 17.0±14.9, στην UPDRS I: 2.7±2.5 και μια μέτρια ανοϊκή διαταραχή (MMSE: 24.2±7.5/30). Όλοι οι μάρτυρες δεν παρουσίασαν παθολογικές συγκεντρώσεις των αντι-γαγγλιοσιδικών αντισωμάτων σε σχέση με τους ασθενείς (p=0.0005), οι οποίοι σημείωσαν κατά 68% (Ν=30) παθολογικά επίπεδα των anti-GM1 IgM (32.4±5.9 EU/ml), 34% (N=15) είχαν αυξημένες συγκεντρώσεις anti-GD1b IgM (27.3±1.6 EU/ml), ενώ δεν σημείωσαν παθολογικά επίπεδα anti-GQ1b IgM. Συγκρίνοντας τις συγκεντρώσεις των τριών αντι-γαγγλιοσιδικών αντισωμάτων με την ηλικία των ασθενών, με την μορφή θεραπείας και τη βαρύτητα της νόσου, δεν διαπιστώθηκαν σημαντικές συσχετίσεις (p&gt;0.05). Από τη σύγκριση με το βαθμό ανοϊκής διαταραχής, διαπιστώθηκε ότι, ασθενείς με μέτρια (UPDRS I: 4-6, MMSE: 16-25/30) είτε σοβαρή γνωστική έκπτωση (UPDRS I: 7-9, MMSE: 0-15/30) σημείωσαν τις πιο υψηλές συγκεντρώσεις anti-GM1 IgM (25-33 EU/ml) (p0.05). Τα επίπεδα των παραπάνω αντι-γαγγλιοσιδικών αντισωμάτων συγκρίθηκαν τέλος με τα αντίστοιχα επίπεδα σε άλλα εκφυλιστικά νοσήματα του κεντρικού νευρικού συστήματος, την νόσο του κινητικού νευρώνα και την ελαιο-γέφυρο-παρεγκεφαλιδική αταξία. Οι ασθενείς της ομάδας ΚΝΣ-2 παρουσίασαν τις υψηλότερες συγκεντρώσεις anti-GM1 IgM (34.7±10.2 EU/ml) σε σχέση με τις άλλες κατηγορίες. Ωστόσο, λόγω του μικρού αριθμού ασθενών δεν κατέστη δυνατή πιο ενδελεχής σύγκριση. Ως προς τα anti-GD1b IgM τα υψηλότερα επίπεδα εμφάνισαν οι ασθενείς με Σ.Κ.Π (27.5±9.7 EU/ml). Τέλος όσον αφορά τα αντισώματα έναντι της 303 γαγγλιοσίδης GQ1b ανιχνεύτηκαν μόνο φυσιολογικές συγκεντρώσεις ανεξαρτήτως νόσου. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας τα τρία εξεταζόμενα αντι-γαγγλιοσιδικά αντισώματα, τα οποία παράγονται στα πλαίσια μιας φλεγμονώδους αντίδρασης που ενεργοποιείται στα εκφυλιστικά και απομυελινωτικά νοσήματα του ΚΝΣ, αποτελούν έναν ασφαλή δείκτη της νευρωνικής εκφύλισης. Η διασαφήνιση του ρόλου των γαγγλιοσιδών στη αιτιοπαθογένεια των παραπάνω νοσημάτων, ανοίγει νέους ορίζοντες ακόμη και για τη θεραπευτική προσέγγιση αυτών.

Επίδρασις των αντισωμάτων έναντι της γαγγλιοσίδης GMI στα εκφυλιστικά νοσήματα του κεντρικού νευρικού συστήματος και η σημασία της στην θεραπευτική αντιμετώπιση των νόσων αυτών