English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Translation strategies in the face of cultural specificity of the 20th century Modern Greek prose translated into Polish According to Werner Koller, there are two main types of translations of texts which are connected to literature and culture. These types are adaptation and transfer. Adaptation is a result of using a translation strategy called domestication which consists in removing from the text all the elements which may seem odd or strange to the target reader and replacing them by some well-known units of the target culture. Transfer is a result of using a strategy called foreignization, that is of introducing to the target text some units characteristic of the source culture which may raise connotations of strangeness and foreignness. The choice of the strategy lies with the translator and depends on his vision of the target reader. The aim of this paper is to analyze translations of three Modern Greek novels into Polish with special attention paid to solutions chosen by the translators in the face of two main translation problems which are results of cultural specificity of the text: lexical problems and allusions to some historical, cultural and social facts as well as to the information these solutions provide on the translators’ vision of the target reader. Strategie tlumaczy wobec zjawiska obcości kulturowej w przekladach dwudziestowiecznej prozy nowogreckiej na jezyk polski Werner Koller wyroznia dwa glowne rodzaje przekladu tekstow związanych z literaturą i kulturą: adaptacje oraz transfer. Adaptacja jest wynikiem uzycia strategii tlumaczeniowej zwanej udomowieniem, ktora polega na usunieciu z tekstu elementow, ktore czytelnikowi docelowemu moglyby wydac sie obce i zastąpieniu ich dobrze znanymi mu elementami kultury docelowej. Transfer natomiast polega na zastosowaniu strategii zwanej egzotyzacją, tj. wprowadzeniu do tekstu docelowego elementow charakterystycznych dla kultury źrodlowej, ktore mogą u odbiorcy tlumaczenia wywolywac poczucie obcości. Wybor pomiedzy tymi strategiami zalezy od tlumacza oraz jego wizji czytelnika docelowego. Przedmiotem tego artykulu jest analiza przekladow trzech wybranych powieści nowogreckich na jezyk polski, ze szczegolnym uwzglednieniem rozwiązan zastosowanych przez tlumaczy w obliczu dwoch glownych problemow tlumaczeniowych, ktore wynikają z kulturowej specyfiki tekstu: problemow leksykalnych oraz odniesien do wydarzen historycznych i faktow spolecznych, jak rowniez wiedzy, ktorą te rozwiązania dostarczają nam na temat wyobrazen tlumaczy o czytelnikach docelowych przekladanych tekstow.

Strategie tłumaczy wobec zjawiska obcości kulturowej w przekładach dwudziestowiecznej prozy nowogreckiej na język polski