English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Languages and cultures in contact. The place of new speakers in the education system in Upper Lusatia Upper Sorbs are a Slavic minority group living in eastern Germany. The number of Upper Sorbian speakers is diminishing. Upper Sorbs, the majority of whom are Catholics, have a strong ethnic identity based on language, faith, and tradition and they form a rather closed community in relation to the surrounding German population. To counteract the process of language loss, the Sorbs have established an educational project called ‘ Witaj ’. The continuation of this project is the `2 plus’ program of bilingual education in schools, which has been implemented by the federal state of Saxony. The idea behind these initiatives is to connect native Upper Sorbian speakers and learners in order to facilitate the achievement of language competence and to break down existing ethnic boundaries. The realisation of this concept has encountered numerous problems. The German-speaking pupils involved often feel unmotivated to learn Sorbian and are often rejected by the Sorbian-speaking community as (potential) members. This article presents the results of a research project examining the way young people from German-speaking homes who attend one of the Upper Sorbian middle schools acquire Sorbian language competence and how they create an identity in relation/opposition to their Sorbian-speaking peers. The analysis is based on the sociolinguistic observations of language practices conducted in the school in 2017 and on interviews with both native speakers and learners of Upper Sorbian. The article focuses on the following issues: relations between language practices, the necessary conditions for the active use of minority languages by learners, language and interpersonal contact, the acceptance of new speakers, and the creation of ‘communities of practice’. Jezyki i kultury w kontakcie. Miejsce nowomowcow w systemie edukacji na Gornych Łuzycach Łuzyczanie są slowianską mniejszością zamieszkującą we wschodniej cześci Niemiec. Liczba osob poslugujących sie jezykami luzyckimi, w tym jezykiem gornoluzyckim, stale maleje. Gornoluzyczanie, w przewazającej mierze katolicy, tworzą raczej zamknietą wspolnote, opartą o silną tozsamośc etniczną, jezyk, wiare i tradycje. Aby przeciwdzialac procesowi utraty jezyka, Łuzyczanie stworzyli program „ Witaj ”, ktorego kontynuacją byl stworzony przez land Saksonii program dwujezycznego nauczania „2 plus”. Celem tych programow bylo polączenie rodzimych uzytkownikow luzyckiego oraz dzieci uczących sie go, aby umozliwic tym ostatnim zdobywanie kompetencji jezykowych i przelamac istniejące granice etniczne. Realizacja tego pomyslu napotyka jednak liczne problemy. Uczniowie niemieckojezyczni czesto czują sie niezmotywowani do uczenia sie gornoluzyckiego, czesto są tez odrzucani przez luzyckojezyczną wspolnote jako (potencjalni) uzytkownicy luzyckiego. Artykul przedstawia wyniki badan dotyczących sposobu, w jaki mlodzi ludzie z niemieckojezycznych domow chodzący do jednej z gornoluzyckich szkol średnich, zdobywają kompetencje jezykowe i jak tworzą swoją tozsamośc w relacji lub opozycji do ich luzyckojezycznych kolegow. Analiza oparta jest o socjolingwistyczne obserwacje praktyk jezykowych, prowadzonych w szkole w 2017 roku, i na wywiadach z uczniami gornoluzycko- i niemieckojezycznymi. Tekst koncentruje sie na relacji miedzy praktykami jezykowymi, warunkami niezbednymi do tego, zeby jezyk mniejszościowy mogl byc aktywnie uzywany przez uczących sie i tworzeniem relacji miedzy ludźmi, poczucia akceptacji oraz wspolnot praktyki.