ความสามารถในการกลับไปทำงานของผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดหลังได้รับการฟื้นฟูหัวใจ โรงพยาบาลพัทลุง

การฟื้นฟูหัวใจในผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด มีเป้าหมายเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนและให้ผู้ป่วยทำกิจวัตรประจำวันได้การวิจัยเชิงพรรณนาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสามารถในการกลับไปทำงานและปัจจัยที่มีผลกับความสามารถในการกลับไปทำงานหลังการฟื้นฟูหัวใจ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด อายุน้อยกว่าหรือเท่ากับ 65 ปี ได้รับการรักษาที่ศูนย์ฟื้นฟูหัวใจ กลุ่มงานเวชกรรมฟื้นฟู โรงพยาบาลพัทลุง และทำงานอยู่ก่อน จำนวน 113 ราย เก็บข้อมูลจากเวชระเบียนและแบบสอบถามความสามารถในการทำกิจกรรมทางกาย (DASI - Thai version) อาการวิตกกังวลและอาการซึมเศร้า (Thai HADS) และทดสอบสมรรถภาพทางกายด้วยการเดิน 6 นาที (6 MWT) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา Chi-square test, Fisher exact test และ Paired t-test ผลการวิจัยพบว่า ผู้ป่วยสามารถกลับไปทำงาน ได้ร้อยละ 88.49 ปัจจัยที่มีผลต่อการกลับไปทำงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value < 0.05) คือ เพศ อายุ อาชีพ รายได้ ชนิดของการรักษาค่าสมรรถภาพการบีบตัวของหัวใจ การสูบบุหรี่ การดื่มสุรา การออกกำลังก่อนและหลังเป็นโรค อาการแน่นหน้าอกหลังการรักษา ระดับความสามารถในการทำกิจกรรมทางกาย และผลการเดิน 6 นาที ดังนั้น ควรส่งเสริมโปรแกรมฟื้นฟูหัวใจในผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด ร่วมกับพิจารณาปัจจัยอื่น ๆ ที่มีผลร่วมรักษา เพื่อเพิ่มความสามารถในการกลับไปทำงานของผู้ป่วยต่อไป