English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Plus monthly

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Free Plan

Streszczenie  Przeżycie pacjentów ze szpiczakiem plazmocytowym (ang.  multiple myeloma  – MM) poprawiło się znacznie w ostatnich kilkunastu latach dzięki wprowadzeniu do terapii nowych leków, takich jak inhibitory proteasomu czy leki immunomodulujące. Pomimo tego MM pozostaje nieuleczalną chorobą o bardzo heterogennym przebiegu i zróżnicowanym rokowaniu. Istnieje grupa pacjentów, których przeżycie sięga ponad 10 lat, a równocześnie wielu chorych nie osiąga nigdy dobrej odpowiedzi na leczenie i żyje krócej niż 3 lata. Aktualnie stosowana klasyfikacja R-ISS (ang.  Revised International Scoring System ) uwzględnia del(17p), t(4;14) i t(14;16) jako negatywne czynniki ryzyka. Według ostatnich zaleceń Międzynarodowej Grupy Szpiczakowej (ang.  International Myeloma Working Group  – IMWG) do zmian wysokiego ryzyka należą t(4;14), t(14;16), t(14;20), del(17p), amp(1q) i równoznaczna z nią del(1p) oraz hipodiploidia. W poniższym artykule przedstawiono definicję wysokiego ryzyka cytogenetycznego w MM oraz wpływ nowych terapii na rokowanie i wyniki leczenia u chorych z tej grupy.

Nowe terapie w leczeniu szpiczaka z wysokim ryzykiem cytogenetycznym