English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

The relation between sufis and ulema in Ottoman Empire presents an harmonious state in general, but this positive atmosphere changed to an unpleasant condition from time to time because of disagreement in different subjects between two groups of people.Birgivi is considered one of the most notable scholars in a series of disputes occurred between sufis and ilmiye establishment in the 16th century of Ottoman Empire. His views about innovation (bidʽat), esoteric Sufism and tariqats in those discussions in which he adopted a rather strict and strong language were assessed and criticized by a number of authors. These assessments generally comprise that Mehmed Birgivi (d. 981/1573) disregarded all traditions and customs in the society and was affected by salafism, but it is conspicuous that most of these opinions and claims about his approaches are either inaccurate or inadequate as a result of the lack of the interest in obtaining his viewpoint as a whole from his books in connection with the topics in question. So, we observe that those evalutions portray his opinions differently when we investigate them in his related books. In this paper, we argue Birgivi’s viewpoint on Sufism and tariqats through his works and analize some opinions and claims in this regard. ÖzOsmanlı devletinde genellikle uyumlu bir görüntü arz eden tekke-medrese ya da ulema-meşâyih arasındaki ilişkiler çeşitli dönemlerde olumsuz bir havaya bürünmüş ve iki zümre arasında muhtelif dinî konularda fikir ayrılıkları dolayısıyla anlaşmazlıklar ortaya çıkmıştır. Tekke-medrese arasında zaman zaman baş gösteren bu gergin atmosferin XVI. yüzyıldaki en önemli temsilcilerinden biri Mehmed Birgivî’dir (ö. 981/1573). Bu münakaşalarda oldukça sert bir üslubu benimsediği görülen Birgivî’nin bidʽatler ile bâtıniyeci tasavvuf ve tarikatlar hakkındaki yaklaşımı hem geçmişte hem de günümüzde çeşitli yazarlarca eleştiri konusu yapılmış ve bu husustaki bakış açısı ve sergilediği mücadeleyle ilgili lehte ve aleyhte değerlendirmelerde bulunulmuştur. Bu değerlendirmelerin ana temasını onun, temelde dini toplum hayatından ayrı düşündüğü, örf ve adetlere itibar etmediği ve selefi çizginin etkisinde kaldığı yönündeki tenkitler oluşturmaktadır. Ne var ki bu tenkitlerin önemli bir kısmı, Birgivî’nin kitaplarında konuyla ilgili serdettiği yaklaşımlarının bütün halinde incelenmemesinden kaynaklanmakta olup, ya eksik ya da hatalıdır. Bu nedenle, Birgivî’nin çalışmalarında konuyla ilgili dillendirdiği görüşler ayrıntılı olarak ele alındığında  söz konusu yaklaşımlarıyla ilgili kimi tespitlerin gerçekte olduğundan farklı bir portre ortaya çıkardığı görülmektedir. Biz bu makalemizde, eserlerinde serdettiği mülahazalarından yola çıkarak Birgivî’nin tasavvuf ve tarikatlara bakışını ayrıntılı olarak ele alacak ve bu hususla ilgili görüş ve iddiaları inceleyecek, ardından konuyla ilgili tespitlerimizi ortaya koyacağız

Birgivi’nin Tasavvuf ve Tarikatlere Bakışı / The Understanding of Tasawwuf and Tariqat in al-Birgiwi