English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Celem artykulu jest przyjrzenie sie pewnym zmianom w komunikacji spolecznej w Norwegii, dotyczącym form adresatywnych, czyli slow i wyrazen uzywanych do zwracania sie do rozmowcy. Poniewaz dramat wydaje sie byc najwlaściwszym materialem do tego typu badan ze wzgledu na nasycenie go formami deiktycznymi, typowymi dla dialogu mowionego, miedzy innymi wlaśnie zaimkami i imionami wlasnymi, material do badan pochodzi z wybranych dramatow takich pisarzy ostatniego stulecia jak Henryk Ibsen ( Hedda Gabler ), Jens Bjorneboe ( Til lykke med dagen, Tilfellet Torgersen, Dongery ), Cecilie Loveid ( Du, bli her!, Makespisere, Vinteren revner ) czy Jon Fosse ( Gitarmannen, Nokon kjem til a komme, Dei dode hundane, Sa ka la ). Przeanalizowane teksty indykują duze zmiany w systemie adresatywnym: usuniecie z jezyka wiekszości barier komunikacyjnych (nierowności w obrebie zaimkow, tytulow, asymetrii plciowej i nadmiernej uczuciowości), co z jednej strony komunikacje ulatwia, z drugiej strony jednak egalitaryzacja nie wplywa na potrzeby spoleczne samotnego czlowieka, czyli jego chec do nawiązywania czy utrzymywania kontaktu

Formy adresatywne a otwieranie się społeczeństwa. Analiza norweskich dramatów XX wieku