English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Tools annual

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Global: Zendy Plus annual

Global: Zendy Free Plan

Transplantatie en donatie van organen en weefsels kunnen vandaag (zeker in Bel‐ gië en Nederland) rekenen op een brede maatschappelijke aanvaarding.1 Over de jaren is de vraag naar transplantatie van organen almaar stijgende en de tekorten raken niet weggewerkt, zelfs niet in een land als België, nochtans een van de kop‐ lopers in Europa in orgaandonatie en transplantatie. Op diverse manieren pro‐ beerde en probeert de medische wereld dan ook de beschikbaarheid van organen te verhogen. Afgezien van levende orgaandonatie, vooral tussen familieleden of bekenden, is er uiteraard de postmortale orgaandonatie. Het verhogen van post‐ mortale orgaandonatie gebeurde en gebeurt onder meer via allerlei nieuwe juridi‐ sche regelingen, bijvoorbeeld via nieuwe definities van de dood (zoals de hersen‐ dood), of via omschakeling van een ‘opting in’systeem naar een ‘opting out’sys‐ teem (dit laatste systeem fungeert in België al sinds 1986).2 Of de almaar stij‐ gende vraag tot een blijvend tekort aan organen nen zijn, maar was er toen ik het raadpleegdezal leiden, hangt zeker ten dele af van andere dan louter juridische maatregelen, zoals demografische ontwikkelingen, betere preventie van bepaalde ongevallen en betere behandeling van trauma’s, of nieuwe ontwikkelingen in de

De blinde vlek in praktijk en discussie rond orgaandonatie