English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Artykuł  szkicuje  zmiany  reformacyjne  w  Prusach  Książęcych  zainicjowane  przez  Albrechta  Hohenzollerna oraz przedstawia rolę obrazu – dzieła, którego rolą jest wsparcie procesu chrystianizacji  Prusów  oraz  nauczania  podstawowych  prawd  wiary  uwypuklonych  przez  teologię  luterańską.  Autor  przedstawia  najpierw  wygaszenie  ruchów  ikonoklastycznych  przez  władze  księstwa w czasie definiowania roli obrazu w nowym Kościele oraz podjętą przez Marcina Lutra ewolucyjną  drogę  eliminacji  obrazu  jako  medium  pomiędzy  Bogiem  a  człowiekiem.  Obraz  pozostał aż do II połowy XVIII wieku istotnym elementem wyposażenia kościoła tworzonym w wiodącym ośrodku artystycznym jakim był Królewiec i pracujący w nim artyści.Budowa luterańskiego państwa w Prusach Książęcych wiązała się z wymianą elit władzy, odejściem zakonników krzyżackich i oparciem się księcia o nową, napływającą do Prus arystokrację. Mimo wymiany elit nastąpiło skostnienie struktur społecznych w Prusach, bowiem zachowano  feudalną  strukturę  władzy.  Ośrodkiem  decyzyjnym  pozostał  Królewiec,  a  książę  ciągle  miał decydujący wpływ na obsadę stanowisk duchownych oraz na wszelkie inicjatywy kolatorów związane z budową kaplic rodowych, nowego wyposażenia czy przeprowadzanych remontów.  Szlachta wykorzystywała sztukę jako narzędzie do autoprezentacji, komemoracji własne-go rodu oraz niejako sprywatyzowała wnętrze wiejskiego kościoła parafialnego wprowadzając epitafia, płyty nagrobne oraz elementy heraldyczne na ołtarze, empory, organy i konfesjonały.Ikonografia  przedstawień  liturgicznych  pozostała  odporna  na  nowe  ruchy  wewnątrz  luteranizmu,  takie  jak  pietyzm,  który  proponował  nowe  przedstawienia  malarskie,  ale  przegrał  z  tradycyjną,  dydaktyczną  ikonografią  ołtarzy,  empor,  chrzcielnic  i  ambon.  Wnętrze  kościoła  luterańskiego w Prusach do końca epoki nowożytnej nie uległo zasadniczym zmianom i skon-centrowało się zarówno na utrwalaniu chwały rodowej kolatora jak i ilustrowaniu rudymentarnych prawd konfesji luterańskiej.

The interiors of a Protestant church as a sign of social conservativeness of the nobility in the Duchy of Prussia