English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Artykuł oparty jest na materiale badawczym zebranym w ramach wywiadów etnograficznych (jakościowych, biograficznych) przeprowadzonych w ramach międzynarodowego projektu CRUSEV. Autor przedstawia analizę fragmentów zebranych wywiadów pod kątem języka, jakim posługują się rozmówcy, aby odtworzyć swoje wspomnienia z okresu PRL, kiedy homoseksualność stanowiła temat tabu nieporuszany w debacie publicznej. Opierając się na analizie wybranych wypowiedzi, autor skupia się na kilku wybranych kwestiach: samoidentyfikacji rozmówców, kwestii coming outu przed rodziną oraz specyficznego „żargonu” czy też „różowego języka” używanego w społecznościach homoseksualnych w dużych miastach Polski. Autor dowodzi, że sposób budowania narracji o swoim życiu (m.in. aluzyjność, żartobliwość języka) ujawnia nie tylko specyfikę homoseksualnego życia w PRL, ale w równej mierze pokazuje odmienne strategie konstruowania przedemancypacyjnej tożsamości gejowskiej.

„Do czego się było przyznawać, jak nie istniał homoseksualizm?” Różowy język w narracjach pamięci o męskiej homoseksualności w PRL