English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Wstęp Ze względu na dużą częstość występowania czynników ryzyka oraz starzenie się populacji choroba niedokrwienna serca (ChNS) jest nadal najczęstszą przyczyną zgonów w Polsce i na świecie. Szacuje się, że w większości krajów europejskich chorobę wieńcową stwierdza się u 20 000– 40 000 osób na milion mieszkańców. Według Światowej Organizacji Zdrowia (ang. World Health Organization, WHO) liczba zgonów z powodu ChNS zwiększy się z 7 100 000 w 2002 roku do 11 000 000 w 2020 roku. Występowanie dusznicy bolesnej u mężczyzn między 45. a 54. rokiem życia wzrasta z 2% do 5%, a między 65. a 74. rokiem życia z 11% do 20%. U kobiet natomiast ChNS w odpowiednich przedziałach wiekowych występuje z częstością 0,5–1% i 10–14%. Po 75. roku życia częstość występowania choroby wieńcowej jest porównywalna u obu płci [1]. U większości chorych ze stabilną dusznicą (ang. stable angina, SA) rokowanie jest dobre, roczna śmiertelność mieści się w granicach 0,6–2,6% (badania: INVEST – The International Verapamil-Trandolapril Study, TIBET – Total Ischaemic Burden European Trial) [2, 3]. Warto zaznaczyć, że u mężczyzn często pierwszym objawem choroby wieńcowej są ostre zespoły wieńcowe (OZW) – 68% przypadków, u kobiet natomiast SA (56% przypadków) [4]. Ostre zespoły wieńcowe nadal są główną przyczyną zachorowalności i śmiertelności w krajach wysoko rozwiniętych. Skala problemu została potwierdzona w licznych badaniach z randomizacją (POLSCREEN, EUROACTION, Narodowy Program Profilaktyki i Leczenia Chorób Serca – POLCARD, DART – Diet and reinfarction trial, GISSI – Gruppo Italiano per lo Studio della Sopravvivenza nell'Infarto Miocardico) [5–8]. Z danych prezentowanych na stronie Ogólnopolskiego Rejestru Ostrych Zespołów Wieńcowych PL-ACS wynika, że w naszym kraju liczba hospitalizacji z powodu OZW w 2008 roku wyniosła 229 247 – dane te pochodzą ze 106 ośrodków. Chociaż w ostatnich latach obserwuje się ogromny postęp w zakresie leczenia schorzeń układu sercowo-naczyniowego, nadal część pacjentów z OZW umiera, ponieważ leczeni są zbyt późno, aby uzyskać optymalny efekt terapii. Śmiertelność szpitalna w przebiegu zawału serca z uniesieniem odcinka ST (ang. ST elevation myocardial infarction, STEMI) wyniosła 5,9%, zawału serca bez uniesienia odcinka ST (ang. non-ST elevation myocardial infarction, NSTEMI) – 4,9%, natomiast u pacjentów z dławicą niestabilną (ang. unstable angina, UA) – 0,8% [9]. Przyczyną tego zjawiska jest niejednokrotnie późna diagnoza, zwłaszcza u pacjentów bez wcześ niejszych objawów ChNS. Wśród osób, które poddano leczeniu inwazyjnemu, odnotowano 0,6–4,2-procentową śmiertelność szpitalną. Co więcej, według danych z Rejestru PL-ACS, w 2-letniej obserwacji śmiertelność osób z NSTEMI leczonych inwazyjnie była istotnie statystycznie większa niż w grupie osób ze STEMI leczonych w ten sam sposób (26% vs 23%) [9]. Zasadniczymi różnicami pomię-

postępy w kardiologii interwencyjnej

New methods in diagnostic and therapy Diagnostic value of circulating pregnancy-associated plasma protein A in atherosclerotic plaque rupture complications