English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Die artikel se vertrekpunt is geskoei op aspekte van Arthur Frank se The wounded storyteller: Body, illness, and ethics-begrip wat belofte, bedreiging en trauma rondom mislukking in Daniel Keyes se Flowers for Algernonondersoek. Die artikel ondersoek twee alternatiewe metafore vir die genesingsreis. Die eerste metafoor is die plato of mediese model, wat begin by ‘n gesonde toestand, wat dan versleg, en die doel is dan om die siek individu te genees. Die tweede metafoor, die parabool, begin by siekte, verbeter uit daardie toestand, maar val terug in die siektetoestand. Hierdie metafoor is verwant aan die omgekeerde U-kurwe. Charlie Gordon, die roman se hoofkarakter, is die eerste menslike pasiënt wat eksperimentele chirurgie ondergaan om sy intellek ten minste te verhoog tot op ‘n vlak na aan normaal. Hierdie eksperiment is reeds suksesvol op muise in ’n laboratorium uitgevoer, veral op een genaamd Algernon. Charlie se vordering in die eksperiment en die nagevolge daarvan word gekarteer deur ’n reeks vorderingsverslae wat hy self skryf. Die taal van die verslae beliggaam sy vordering terwyl dit terselfdertyd ’n rekenskap van Algernon se geval bied. Belofte, bedreiging en die trauma rondom mislukking wat ooreenstem met die opgang, hoogtepunt en agteruitgang van die parabool, verleen ’n drieledige struktuur aan die artikel.</span

‘a grate contribyushun for sience’: Promise, threat, and the trauma of failure in Daniel Keyes’s <i>Flowers for Algernon</i>