English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Kultura kościelna i świecka w zakonie bazylianów prowincji koronnej kształtowana była wprawdzie od XVII w., ale dopiero organizacja tej prowincji – zakończona w 1743 r. – wyzwoliła w zakonnikach działania, które w drugiej połowie XVIII stulecia kształtowały ich postawy, działalność duszpasterską, szkolno-pedagogiczną, pisarską oraz uczestnictwo w różnorodnych kontaktach z wiernymi Kościoła greckoi rzymskokatolickiego na ziemiach ówczesnej Rzeczypospolitej. Kapituła bazyliańska odbyta w 1743 r. w Dubnie, ustanawiająca oddzielną prowincję koronną (zwaną też ruską bądź polską) zakonu i zatwierdzona bullą papieża Benedykta XIV w następnym roku, sprzyjała przez blisko 30 lat, aż do pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej, rozwojowi klasztorów i zakonników w okresie baroku i Oświecenia. W prowincji koronnej działały klasztory kilku biskupstw Kościoła greckokatolickiego, m.in. przemyskiego i lwowskiego, także łuckiego oraz części włodzimierskiego, chełmskiego i metropolii kijowskiej. Najbardziej na zachód wysunięte biskupstwa przemyskie i lwowskie miały na swoich terenach kilkadziesiąt monasterów bazyliańskich, z których kilka swoją działalnością szkolno-pedagogiczną, drukarską i pisarską zakonników zaznaczyły się wyraźnie w kulturze religijnej i świeckiej Rzeczypospolitej XVIII stulecia1. W klasztorach prowincji koronnej znajdowały się księgozbiory przydatne do różnorodnej działalności zakonników. Według inwentarzy klasztornych liczyły one od kilkudziesięciu do kilkuset książek, zaledwie w kilku miejscach liczba książek przekraczała tysiąc i więcej tomów2. W XVII i na początku

z badań nad książką i księgozbiorami historycznymi

Prywatne księgozbiory bazylianów prowincji koronnej zakonu na podstawie proweniencji wynotowanych z druków XVI-XVIII wieku w zbiorach Ossolineum. Zarys zagadnienia