English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Tools annual

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Global: Zendy Plus annual

Global: Zendy Free Plan

Szczególny nastrój panował w kościele podominikańskim św. Mikołaja bpa Miry w Kamieńcu Podolskim podczas wieczornych nabożeństw. Słońce wysyłało pożegnalne promieni przez niewielkie okno, umieszczone nad chórem muzycznym. W pogodne dni odblaski słonecznych promieni wypełniały wnętrze, dosięgając najbardziej tajemniczych zakamarków świątyni. Odzwierciedlane były one w złoceniach ram, żyrandolach, lichtarzach, sztukateriach, które zdobiły sklepienia i ściany głównej nawy oraz portale kaplic. Wnętrze niejako przystrajało się delikatną złotą mgłą, utkaną z promieni zachodzącego słońca. Ten wspaniały efekt przyciągał uwagę licznych pielgrzymów i wiernych, którzy niejednokrotnie z różnych krańców miasta a nawet z Podola, ściągały do kościoła. Efekt ów nie trwał długo – około godziny. Wraz z zachodem słońca złotomiodowa aura znikała. Pierwsze wzmianki o dominikanach (fratres praedicatores – braciach kaznodziejach) na tych terenach i w Kamieńcu pochodzą z różnych źródeł. Najbardziej jednak wyczerpująco pisze na ten temat historyk zakonu Szymon Okolski w dziele “Russia Florida”. Ojciec Szymon wspomna, że siedziba powstała jeszcze przed 1370 rokiem, za książęcych czasów braci Koriatowiczów [4, s. 102]. Zachowane źródła archiwalne mówią, że już około roku 1370 istniał w Kamieńcu kościół zakonu. W 1420 roku pożar miasta uszkodził zabudowania dominikańskie. Wkrótce jednak świątynia i klasztor zostały odnowionе. Pseudobazylikowy układ świątyni oraz cechy architektoniczne (dojrzały i późny gotyk, renesans i manieryzm, baroko i rokoko) wskazują na wspólne rysy podobnych obiektów na północy Niemiec, w Czechach i w Polsce. Około roku 1596 beneficjentami dominikanów kamienieckich stali się przedstawiciele rodziny Potockich, którzy wznieśli murowany klasztor, a do prawej nawy bocznej (od południa) dobudowali kaplicę kopułową Matki Bożej Różańcowej. W 1611 roku z funduszy Wojciecha Humieckiego, kasztelana kamienieckiego, powstaje druga kaplica kopułowa, dobudowana do północnej nawy, o cechach manierystycznych, poświęcona Najświętszemu Zbawicielowi. Trzecią kaplicę – na cześć św. Dominika – zbudował Paweł Damiecki (herbu Prus) w 1628 r. [6, s. 164], który ofiarował środki na dobudowanie kaplicy ku czci św. Dominika, o czym świadczy tablica, znajdująca się dziś w katedrze kamienieckiej. Kościół przyozdabiała jeszcze jedna kaplica, znajdująca się pomiędzy prezbiterium a kaplicą św. Dominika w której umieszczone były święte relikwie. Między innymi przechowywano tam cząstkę Krzyża Świętego oraz szczątki świętych Pańskich: św.św. Modesty, Felicysimy, Justyny, Kolumbana, Dezyderiusza, Klary, Tomasza z Akwinu, Iluminata, Jacka, Walentego etc. Przez ostatnie ćwierćwiecze XVII stulecia Kamieniec przebywał pod panowaniem tureckim. Wszystkie chrześcijańskie świątynie miasta, w tym omawiany przez nas kościół, nowi gospodarze zamienili w meczety.

ILLUSORY-QUADRATURE PAINTING IN THE CHURCH OF ST. NICHOLAS, BISCOPE OF MIRA, IN KAMIANETS-PODILSKYI