English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Studia nad recepcją twórczości Nikołaja Michajłowicza Karamzina (1766–1826), jednego z czołowych przedstawicieli rosyjskiego oświecenia, były prowadzone w Polsce zwykle w ramach zakrojonych na szerszą skalę prac badawczych. Ich główną niedoskonałość stanowi faktograficzna niekompletność. Fakty odnotowane przez jednego badacza były pomijane przez drugiego, niektóre w ogóle nie zostały uwzględnione lub podlegały uproszczeniom czy zniekształceniom. Słowa „niedoskonałość” nie należy traktować przy tym jako zarzutu wobec autorów, lecz jako konstatację ze ściśle karamzinologicznej perspektywy. Taki stan dotyczył faktów udokumentowanych, a nie tylko rzeczy domniemanych, jak pierwsze przekłady Karamzinowskich opowieści sentymentalnych [por. Kowalczyk 1977, 3–16]. Przekład Julii, datowany na 1798 rok i uznany za zaginiony, wymieniają bibliografowie Karol Estreicher [Estreicher 1903, 109] i Stiepan Ponomariow [Пономарев 1883, passim]. Jeśli istniałby on rzeczywiście, pozbawiłby tłumaczenie Ignacego Buysona pierwszej części Listów podróżnika rosyjskiego wydane w Wilnie w 1802 roku [Karamzin 1802] statusu najstarszego przekładu utworu pisarza na język polski. Wzmianka o przekładzie Biednej Lizy z odwołaniem do Fiodora Glinki, jakoby widzącego go na Wołyniu w rękach „romantycznych Polek”1, jest obecna w biografii Karamzina napisanej przez Michaiła Pogodina [Погодин 1866, 243]. Niniejszy artykuł zawiera cząstkowe wyniki badań nad Rysem historycznym literatury rosyjskiej Nikołaja Grecza, wydanym w przekładzie i opracowaniu Samuela Bogumiła Lindego w 1823 roku w Warszawie [Grecz 1823]. Przez określenie „w opracowaniu” należy rozumieć opatrzenie publikacji przez S.B. Lindego obszerną przedmową, zatytułowaną Przedmowa polskiego wydawcy, oraz aneksami (zwanych „dodatkami”), a także – zarówno w części głównej, jak i aneksowej – przypisami,

acta polono-ruthenica

Samuel Bogumił Linde w dziejach recepcji twórczości Nikołaja Karamzina (wokół polskiego przekładu Rysu historycznego literatury rosyjskiej Nikołaja Grecza)