English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Plus monthly

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Free Plan

Znamienną cechę poetyki Vladimira Nabokova niewątpliwie stanowi taka strategia kreowania obrazu świata przedstawionego, która pozwala czytelnikowi nie tylko widzieć oczami wyobraźni, lecz także niemalże słyszeć, dotykać, czuć smak i zapach opisywanych przedmiotów. Oczywiście zarówno wrażenia estetyczne, jak i „predyspozycje” odbiorcy tekstu są dla Nabokova istotne, co zresztą pisarz wielokrotnie sygnalizował [Nabokov 2005, 33–39]. Jednak to podmiot wypowiedzi – jego doznania/akt zmysłowej percepcji świata i „akt indywidualnej twórczości” [Nabokov 2016, 132] wydają się nader znaczące w procesie interpretacji utworu, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę fakt, że narrator w prozie V. Nabokova (tożsamy często z protagonistą) zwykle jest artystą, obdarzonym szczególnym rodzajem wrażliwości, która pozwala mu postrzegać świat w sposób specyficzny. Inspiracje metodologiczne dla niniejszych rozważań czerpiemy z refleksji Maurice’a Merleau-Ponty’ego. Proponujemy takie spojrzenie na „tkankę tekstu”, które pozwoli potraktować doświadczanie świata i emocje z tym procesem związane

Poetyka emocji: harmonia dźwięków i relacja Ja – Ty w opowiadaniu Vladimira Nabokova Dźwięki