English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Histopathological analysis is not a routine procedure for diagnosing fungal skin infections. In the histopathological specimens, fungi are visible only when using special stain such as periodic acid-Schiff (PAS). However, histopathological analysis may not be performed in small laboratories. Histopathological characteristics of fungal skin infections are not specific. In all skin biopsy cases, obtained without clinical suspicion of fungal infection, the knowledge of certain, most frequent histopathological reaction patterns, as well as specific histopathological indicators (a diagnostic histopathological “clue”), of certain superficial mycoses e.g., dermatophytoses, may raise a suspicion of fungal infection and warrant a fungal-specific staining. A retrospective analysis of all PAS-stained sections was carried out. All PAS-positive biopsy specimens were assessed for clinical features, histopathological patterns of skin reactions, and presence of histopathological indicators. Our results have shown that out of the total of 361 PAS-stained sections, fungal hyphae were identified in 12 (3.3%) specimens. In 5 (1.4%) cases, the diagnosis of fungal infection was suspected on clinical grounds, while in 7 (1.9%) cases detection of fungi was an unexpected finding. The most frequent type of histopathological pattern was spongiotic, and the most frequent histopathological indicator was the presence of neutrophils within the epidermis. Our results confirm that dermatophytoses may present with clinical and histological non-specific findings. PAS staining represents a relatively cheap and simple fungal-specific staining. It has been suggested that it not only confirms that the selected material is actually invaded, but also reduces the number of false-negative direct reports, where fungi are cultured from a microscopically negative specimen. Apart from a small percentage of positive findings, our results justify the need for routine PAS staining of all clinically and histologically non-specific inflammatory skin conditions. Sažetak Uvod: Patohistološka analiza nije rutinska metoda u dijagnostikovanju gljivičnih oboljenja kože. Gljivice se u patohistološkim preparatima bojenim rutinskim bojama, npr. hematoksilineozinom, praktično ne mogu identifikovati, s obzirom da se gljivični elementi, tj. hife, boje bledo plavo (Slika 1). Gljivice postaju vidljive pomoću specijalnih bojenja, npr. periodic-acid- Shiff (PAS) bojenje, koje gljivice boji u crveno (Slika 2). Patohistološke promene kod gljivičnih infekcija nisu specifične, analogno kliničkom nalazu (Slika 3). U slučajeve kada je uzeta biopsija sa lezije bez prethodno postavljene sumnje na gljivičnu infekciju kože, poznavanje najčešćih modela patohistoloških reakcija kao i određenih patohistoloških indikatora (tzv. histološki ključevi za dijagnozu), kod pojedinih dermatomikoza, npr. dermatofitoza (površinske infekcije kože izazvane dematofitama sinonim tinea), mogu navesti patohistologa da posumnja na gljivičnu infekciju i dodatno uradi specijalno, npr. periodicacid- Shiff (PAS) bojenje za prikazivanje gljivica. Patohistološki modeli. Najčešći modeli patohistoloških reakcija kod dermatofitoza: 1. superficijalni perivaskulitis, u kome je inflamatorni proces smešten pretežno oko krvnih sudova u površinskim delovima dermisa i koji je najmanje specifičan, a može se videti kod velikog broja različitih dermatoloških oboljenja; 2. spongiotično/ ekcemski, koji je najčešći i za koji su karakteristični spongioza i ekcem; 3. psorijaziformni, u kome se prisustvo neutrofilnih granulocita u spinoznom i kornealnom sloju sa formiranjem mikroapscesa praktično ne može razlikovati od eruptivne psorijaze; 4. folikulitis i perifolikulitis, u kome gust inflamatorni infiltrat i destrukcija folikula otežavaju detekciju gljivičnih elemenata i u PAS bojenim preparatima (Slika 4); 5. granulomatozni, koji se najčešće nalazi kod dubokih gljivičnih infekcija, i koji po pravilnu zahteva obavezno PAS bojenje nezavisno od kliničkog nalaza. Patohistološki indikatori (ključevi): Na preparatima bojenim hematoksilin/eozinom mogu se u pojedinim slučajevima uočiti znaci koji ne samo da pobuđuju sumnju na infekciju izazvanu dermatofitima, nego mogu tačno da ukažu i na mesto na kome se nalaze gljivični elementi: 1. neutrofilni granulociti u epidermisu se dovode u direktnu vezu sa dermatofitima i ovaj nalaz se smatra ključem za dermatofitoze (Slika 5); 2. znak “sendviča”, u kome se u kornealnom sloju nalaze hife, smeštene u pukotini nastaloj između dve lamele, gornje ortokeratotične i donje parakeratotične (slike 6 i 7) - iako se smatra specifičnim, ovaj znak je izuzetno retko prisutan; 3. kornealni sloj u vidu pruća na korpi ili kompaktna hiperkeratoza, nalaz koji se često navodi u funkciji indikatora, ali se praktično viđa u mnogim infekcijama kože koje nisu izazvane dermatofitima; 4. edem u papilarnom dermu, koji je karakterističan za gljivičnu upalu kože koja nije obrasla dlakom, tzv. glatke kože. Navedeni modeli i indikatori nisu sami po sebi dovoljni za postavljanje dijagnoze, oni indikuju bojenje datog preparata bojama specifičnim za gljivice. Cilj: Ispitivanje je imalo za cilj da među svim PAS bojenim bioptatima kože, koji su rađeni tokom šestogodišnjeg perioda, od januara 2004. do decembra 2009. godine, utvrdi prevalenciju PASpozitivnih bioptata i da analizira njihove kliničke i patohistološke osobine. Metod: Retrospektivno su analizirane biopsije sa izvršenim PAS bojenjem. Kod PAS pozitivnih biopsija određivani su sledeći parametri: kliničke karakteristike, modeli patohistoloških reakcija i prisustvo određenih patohistoloških indikatora. Rezultati: Od 361 PAS-bojenih biopsija, kod 12 (3,3%) je dokazano prisustvo hifa. Kod 5 (1,4%) slučajeva bilo je kliničke sumnje za gljivično oboljenje, a kod 7 (1,9%) radilo se o novoj dijagnozi. Kod 127 od ukupno 361 PAS-bojenih biopsija, nije postojala prethodno postavljena klinička dijagnoza ali ni sumnja da se može raditi o gljivičoj infekciji kože. U tim slučajevima je PAS bojenje naknadno indikovao patohistolog. Najčešći model patohistološke reakcije bio je spongiotični, a najčešći patohistološki indikator, nalaz neutrofila u epidermu. Zaključak: Dobijeni rezultati u ovom ispitivanju potvrđuju da se dermatofitoze, mogu prezentovati sa klinički i histološki nespecifičnim nalazima. PAS bojenje je relativno jeftina i jednostavna metoda za bojenje gljivica. I pored malog procenta pozitivnih nalaza, s obzirom na finansijsku opravdanost svake neočekivano dokazane gljivične infekcije, ova serija podržava potrebu za rutinskom primenom PAS bojenja kod klinički i histološki nespecifičnih inflamatornih dermatoza.

The role of histopathology in the diagnosis of dermatophytoses / Značaj patohistološkog nalaza u dijagnostici dermatofitoza