English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

In accordance with the definition by the European Commission regional competitiveness means the ability of companies, sectors and transnational groupings in the region exposed to international competition to generate sustainable and relatively high income and employment levels. Following this line of thinking, strengthening the potential of local economic operators and their environment should become the priority of economic policies of the governments. One among recognised mechanisms that back up enterprise potential is the organisation and fostering of the competitiveness of clusters. They are a specific case of economic networks based on cooperation and competitiveness which usually need targeted investment in order to be efficient in their operations. Cluster policy implemented by Western European countries is most often systemic, integrated between the central and the regional levels with the material scope of investment focusing on assisting innovation in clusters. From this perspective it is interesting to see the shape the policy takes in Central European countries after their economic transformation. We selected Visegrad Group countries as the subject of our analysis knowing that clusters have been known there since at least the end of 1990s. Although more than 10 years have passed the conclusions indicate that the policy is at its initial development stage and, differently from Western economies (Germany in our case), it hardly effects the innovation of national economies and regional systems of innovation.Zgodnie z definicją Komisji Europejskiej pod pojęciem konkurencyjności regionów należy rozumieć zdolność przedsiębiorstw, przemysłu, a także ponadnarodowych ugrupowań, zlokalizowanych w regionie, wystawionych na międzynarodową konkurencję, do osiągania trwałego i relatywnie wysokiego poziomu dochodu i zatrudnienia. Zgodnie z tym rozumieniem wzmacnianie potencjału rodzimych podmiotów gospodarczych i ich otoczenia, powinno być priorytetem polityk gospodarczych rządów. Jednym z uznanych mechanizmów wspierających potencjał środowisk przedsiębiorczości jest organizacja i wzmacnianie konkurencyjności klastrów. Stanowią one specyficzny rodzaj sieci gospodarczych opartych na logice współpracy i konkurencji, których sprawne funkcjonowanie najczęściej wymaga ukierunkowanych inwestycji. Polityka klastrowa realizowana przez kraje Europy Zachodniej ma dziś najczęściej charakter systemowy, zintegrowany między poziomem centralnym i regionalnym, natomiast rzeczowy zakres interwencji dotyczy przede wszystkim wspierania innowacyjności klastrów. Z tej perspektywy interesujące jest jaki kształt polityka ta przybiera w krajach Europy Środkowej po zmianach związanych z transformacją gospodarek. Jako przedmiot analizy wybrano kraje Grupy Wyszehradzkiej, wiedząc, że zjawiska klastrowe były tutaj znane już przynajmniej od końca lat 90-tych. Mimo, iż upłynęło już ponad 10 lat wnioski z analizy wskazują, że polityka ta jest dopiero w początkowym stadium rozwoju i w przeciwieństwie do gospodarek zachodnich (w analizowanym przypadku Niemiec) w znikomym zakresie oddziałuje na innowacyjność gospodarek krajowych i regionalnych systemów innowacyjnych

State of Play and Sectoral Differentiation of Clusters in Visegrad Group Countries and in Germany in the Context of Increasing Competitiveness