English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Estimation of wind erosion rates of Mongolian Plateau by using 137Cs tracing technique Wind erosion is one of the major environmental problems in semi-arid and arid regions. Here we established a transect from northwest (Tariat, Mongolia) to southeast (Xilingol, Inner Mongolia of China) across the Mongolian Plateau, and selected eight sampling sites along the transect. We then estimated the soil wind erosion rates by using the 137Cs tracing technique and examined their spatial dynamics. In the Mongolia section (from Tariat to Sainshand), the wind erosion rate increased gradually with vegetation type and climatic regimes; the wind erosion process was controlled by physical factors such as annual precipitation and vegetation coverage, etc. While in the China section (Inner Mongolia), the wind erosion rates of Xilinhot, Zhengxiangbai Banner and Taipusi Banner were thrice as much as those of Bayannur of Mongolia, although these four sites were all dominated by typical steppe. Besides the physical factors, higher population density and livestock carrying level should be responsible for the higher wind erosion rates in these regions of Inner Mongolia. Ocena intensywności erozji eolicznej Płaskowyżu Mongolskiego z wykorzystaniem techniki oznaczania 137Cs W pracy przedstawiono wyniki badań intensywności erozji eolicznej Płaskowyżu Mongolskiego, określonej na podstawie ośmiu prób gruntu pobranego wzdłuż transektu o długości około 1400 km, przebiegającego przez teren Mongolii i Chin. Do oceny intensywności erozji wykorzystano technikę oznaczania 137Cs w wierzchnich warstwach gruntu do głębokości 30 cm. Stwierdzono, że intensywność erozji w analizowanym transekcie od północnego-zachodu stopniowo wzrasta wraz ze zmianami reżimu klimatycznego (zmniejszania się rocznej wysokości opadów), a także zmianami pokrycia roślinnego. Chińska część Płaskowyżu o charakterze stepowym jest trzykrotnie bardziej intensywnie erodowana. Oprócz czynników fizycznych, na intensywność procesu erozji eolicznej wpływa większa gęstość zaludnienia Płaskowyżu na terenie Chin, a także większe pogłowie zwierząt hodowlanych.