English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

The purpose of this study was to evaluate whether internal fixation or external skeletal fixation (ESF) results in better “joint health” following traumatic injury to the stifle by assessing lameness and measuring matrix metalloproteinase MMP-2 and MMP-9. Dogs with skin grafts and transarticular ESFs were included in group A. Dogs with intra-articular fractures of the distal femur were randomly divided into groups B and C, and treated with either internal or ESF, respectively. Dogs in group D had diaphyseal tibial fractures treated with ESF. Synovial fluid samples were collected pre-operatively and again 7 days and 30 days postoperatively to measure MMP-2 and -9 levels via zymography. Preoperative MMP-9 levels were higher in groups B and C than A and D. Over time, MMP-2 levels increased in groups A-C, and MMP-9 levels significantly decreased in groups B and C by 30 days postoperatively. ESF appears superior to internal fixation for repair of intra-articular fractures of the distal femur, and MMP-2 and MMP-9 could serve as markers of either fracture healing or overall joint health, particularly in the setting of PTOA. Streszczenie Celem badań było stwierdzenie - poprzez ocenę kulawizny i oznaczenie poziomu metaloproteinaz macierzy międzykomórkowej (MMP-2 i MMP-9) - jaki rodzaj zespolenia (wewnętrzne czy zewnętrzne) zapewnia lepsze „zdrowie stawów” po urazowym uszkodzeniu stawu kolanowego. Psy z przeszczepem skóry i zewnętrznym zespoleniem przezstawowym stanowiły grupę A. Psy z wewnątrzstawowym złamaniem dystalnej części kości udowej, poddane zespoleniu wewnętrznemu i zewnętrznemu, przydzielono losowo odpowiednio do grup B i C. U psów z grupy D, u których stwierdzono złamanie trzonu kości piszczelowej, zastosowano zespolenie zewnętrzne. Próbki mazi stawowej pobierano przed operacją oraz ponownie 7 i 30 dni po operacji celem zymograficznego określenia poziomu MMP-2 i MMP-9. Przedoperacyjny poziom MMP-9 był wyższy w grupach B i C w porównaniu do grup A i D. Z upływem czasu poziom MMP-2 wzrastał w grupach A-C, natomiast poziom MMP-9 zmniejszył się istotnie w grupach B i C w 30 dniu po operacji. Stwierdzono wyższość zespolenia zewnętrznego nad wewnętrznym w przypadku naprawy wewnątrzstawowych złamań dystalnej części kości udowej, natomiast MMP-2 i MMP-9 mogą służyć jako wskaźniki gojenia się złamań lub ogólnego zdrowia stawów, szczególnie w odniesieniu do pourazowego zapalenia kości i stawów.

annals of animal science

Synovial Fluid MMP-2 and MMP-9 Levels in Internal or External Fixation for Intra-Articular Fractures / Poziom MMP-2 i MMP-9 w mazi stawowej przy wewnętrznym i zewnętrznym zespoleniu po złamaniach wewnątrzstawowych