English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Aan het begin van het hoofdstuk over 'Zeitlichkeit und Geschichtlichkeit' in Sein und Zeil stelt Heidegger de vraag : '"Kan het Dasein nog oorspronkelijker worden verstaan dan in het onderwerp van zijn eigenlijke existentie ?" (blz. 372)• Zoals bekend is Heidegger, vragend naar de zin van 'Zijn', vertrokken vanuit een analyse van het Dasein, omdat dat het zijnde is dat bepaald moet worden als zijn-verstaand. De algemene vraag naar de zin van zijn zou doorzichtig gemaakt kunnen worden via een ontologische analyse van een bijzonder zijnde, dat in zijn specifieke existentiale structuur de zijnsvraag stelt en daarin ook reeds de zin van zijn zou verstaan. Wie of wat is dat bijzondere zijnde, dat Dasein, dat de zijnsvraag stelt en zo door het zijn 'betroffen' is ? In het gewone doorsnee-denken lijkt het niet zo moeilijk om die 'wie ?' te identificeren. Het is in ieder geval Heidegger zelf en met hem zijn er nog andere filosofen; en misschien is het wel een wezenlijk aspect van de mens als zodanig dat hij zich die vraag stelt of dat hij haar stellen kan. Op deze wijze als filosofen op de vraag naar 'wie ?' te mogen reageren lijkt ons echter door Heidegger2 te worden ontzegd : we zouden daarmee in het naif ontologische verstaan van de alledaagsheid blijven steken en ontisch-ontologische vragen met existentiale analysen verwarren. Het subject van de vraag naar de zin van zijn kennen we dus voorlopig slechts in de sfeer van de alledaagsheid, als 'ontische' realiteit. De betekenis of zin van de wijze waarop Heidegger de zijnsvraag stelt is dat ze ons boven dat existentieel-ontische niveau van de alledaagsheid uittilt en daarbij ook van de vanzelfsprekendheid van het 'ik en jij en hij en zij' losmaakt : op dat eigenlijke niveau wordt de vraag niet meer door 'iemand' gesteld, maar stelt zij zichzelf. Dat het nu juist Heidegger is, die de vraag zichzelf laat zijn, zouden we dus moeten vergeten. .. of toch niet ?

Eigenlijkheid en historiciteit in Heideggers 'Sein und Zeit'