English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Sprawa Omara Al Bashira, urzędującego prezydenta Sudanu, przed Między‐ narodowym Trybunałem Karnym (dalej MTK lub Trybunał) na nowo ożywiła dys‐ kusję dotyczącą immunitetu chroniącego przywódców państw czy członków rządu podczas postępowań przed międzynarodowymi trybunałami karnymi (stałym i try‐ bunałami ad hoc). Dyskusja ta nasiliła się, kiedy prezydentem Kenii został, oskar‐ żany przez MTK o popełnienie zbrodni przeciwko ludzkości, Uhuru Kenyatta. Praktyka w zakresie osądzania przed sądami międzynarodowymi urzędujących przywódców państw jest bardzo skromna. Jako przykłady można wskazać próby osądzenia Slobodana Miloševicia i Charlesa Taylora. Rudymentarne doświadcze‐ nie w tym zakresie nie oznacza, że nie próbowano wcześniej osądzić przywódców państw1, ale raczej wskazuje na to, jak wielkie kontrowersje towarzyszą osądzaniu osób objętych immunitetem. Zarówno sto lat temu, jak i dziś, pomimo istnienia szeregu instrumentów prawa międzynarodowego, postawienie przed sądem osoby objętej immunitetem głowy państwa stanowi nie lada wyzwanie. Problemy z tym związane pozwalają jednak na sformułowanie kilku uogólnień.

Immunitet urzędującej głowy państwa – kilka uwag na marginesie spraw toczących się przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym