English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

In zijn Ontwerp tot eene algemene characterkunde meende de predikant en letterkundige Willem Anthonie Ockerse, nu al bijna twee eeuwen geleden, dat de Nederlandse tolerantie 'minder de vrucht van Evangelische broederliefde, dan het gevolg eener staatkundige kansrekening was'. Van een nationale deugd was naar de opvatting van deze auteur dan ook geen sprake, zoals hij op tal van plaatsen in het aangehaalde geschrift beargumenteert. Toch wordt verdraagzaamheid in de Nederlandse geschiedenis vaak als een eigenschap beschouwd behorend tot de Nederlandse identiteit. In de meer recente geschiedschrijving gebeurde dat evenwel steeds met kritische kanttekeningen. Zo beschreef de historicus en socioloog Ernst Zahn de Nederlandse tolerantie als het bewust aanvaarden van bestaande disharmonieen om op die wijze de maatschappelijke en politieke orde te kunnen handhaven. En in de bundel bijdragen welke door Marijke Gijswijt-Hofstra onder de noemer Een schijn van verdraagzaamheid is uitgebracht, klinkt scepsis over die veel geroemde Nederlandse tolerantie al in de titel zelf van het boek door. Of is hier meer sprake van die behoefte aan ontmythologisering, aan twijfel welke Kossmann bij historici meent te kunnen waarnemen, telkens wanneer er iets moois in de Nederlandse geschiedenis valt waar te nemen? Uiteraard valt er best wel het een en ander af te dingen op de Nederlandse tolerantie, maar anderzijds kan er niet aan worden getwijfeld dat de Noordnederlandse Republiek op het gebied van de verdraagzaamheid, een heel bijzondere plaats inneemt in Europees verband. En het staat evenzeer vast dat de in de Republiek genoten vrijheden, de houding aldaar van een dominante groep ten opzichte van een niet dominante groep met meningen en uitingen, die afwijken van de gewone orde, heel wat pennen van buitenlanders in beweging heeft gebracht. In de hier gepresenteerde bijdrage wordt daarom nagegaan hoe buitenlanders gedurende de zeventiende en achttiende eeuw de Nederlandse tolerantie van het ancien regime hebben beoordeeld. Het wordt derhalve een geschiedenis van het kijken naar een bepaald aspect van dit land, zonder pretenties, om zo iets op het spoor te

Tolerantie of gecultiveerde tweedracht. Het beeld van de Nederlandse tolerantie bij buitenlanders in de zeventiende en achttiende eeuw