English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Heeft vrouwengeschiedenis een toekomst? Zo ja, hoe ziet die eruit? Deze vraag staat centraal in de inleiding van het proefschrift dat Els Kloek in 1990 aan de Universiteit van Amsterdam verdedigde: Wie hij zij, man of wijf. Vrouwengeschiedenis en de vroegmoderne tijd. Zij schaart zich hiermee in wat langzamerhand een rij wordt van Nederlandse vrouwen-historicae die de oude uitgangspunten van vrouwengeschiedenis heroverwegen. Vanwaar deze terugkeer naar vragen die bij de geboorte van vrouwengeschiedenis afdoende beantwoord leken te zijn? Nadat aan het eind van de jaren zeventig de belangstelling voor vrouwengeschiedenis een krachtige impuls had ontvangen van de zogenaamde tweede feministische golf, togen feministische historicae aan het werk. Hun uitgangspunt was vrij eenvoudig: in tegenstelling tot de suggestie die uitging van de 'traditionele geschiedwetenschap', hadden ook vrouwen een geschiedenis. Door geduldig speurwerk zou die geschiedenis aan het licht kunnen worden gebracht. Dat diende een dubbel doel: door te laten zien welke veranderingen het leven van vrouwen in het verleden had ondergaan, zou duidelijk worden dat de positie van vrouwen veranderbaar was. Bovendien zou het beeld van het verleden zoals de 'traditionele geschiedwetenschap' dat geproduceerd had, een drastische verandering ondergaan, omdat vrouwen erin opgenomen zouden worden. Nu het nodige werk is verzet en de eerste proefschriften verschijnen lijkt de tijd rijp voor een herbezinning. In het kader van deze herbezinning worden de resultaten van het in eigen kring verrichte wetenschappelijke onderzoek kritisch doorgelicht. Ook Els Kloek gaat in de inleiding op haar drie 'Leidse studies' na wat de pro's en contra's zijn van de wijze waarop vrouwengeschiedenis tot nu is bedreven. Anders dan de meeste van haar collega's kijkt zij daarbij speciaal naar het onderzoek dat de vroeg-moderne periode bestrijkt. Gelukkig betreft het hier niet een staaltje van theoretisch droogzwemmen. Kloeks proefschrift ontleent zijn kracht juist aan het feit dat de auteur niet alleen de moeite heeft genomen om haar theoretische uitgangspunten te expliciteren, maar ook heeft geprobeerd om deze toe te passen op de weerbarstige praktijk van het empirische onderzoek. Er is daarmee een samenhangend geheel ontstaan, dat prikkelt tot discussie over de vraag hoe vrouwengeschiedenis zich in de toekomst het beste kan ontwikkelen. In dit besprekingsartikel ga ik die discussie aan door Kloeks voorstellen te vergelijken met mijn eigen ideeën over de toekomst van vrouwengeschiedenis. Eerst geef ik echter haar belangrijkste stellingen en de wijze waarop zij deze in praktijk brengt weer. De vraag of vrouwengeschiedenis een toekomst heeft, beantwoordt Kloek met een 'ja, mits'. Zij stelt dat het onderwerp vrouwen niet als centraal object van vrouwengeschiedenis kan dienen, omdat het te amorf is om op een zinnige wijze afgebakend te kunnen worden. Het bestaan van vrouwengeschiedenis is in haar ogen alleen gerechtvaardigd als een vorm van historisch onderzoek dat zich richt op alle mogelijke stereotyperingen aangaande sekse en sekseverhou-

Vrouwengeschiedenis kritisch bekeken