English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Sedert de jaren zestig van deze eeuw is het beeld van het eerste stadhouderloze tijdvak op belangrijke punten bijgesteld, als gevolg van onderzoek naar structurele veranderingen in de vroegmoderne samenleving. De belangrijkste pionier op dit gebied is D. J. Roorda. Hij trachtte de gebeurtenissen van 1672, breekpunt van het tijdvak, te verklaren uit het aristocratiseringsproces dat zich in de zeventiende eeuw voltrok. Op een terrein bleef het oude beeld echter onaangetast. De rol van de in crisisjaren actieve burgerbeweging werd door Roorda, in navolging van zijn voorgangers, als onbetekenend afgedaan. Traditioneel werd de benoeming van Willem III tot stadhouder in Holland en Zeeland verklaard met een tweepartijen-model: de 'Staatsgezinde partij' van Johan deWitt zou in 1672 het onderspit hebben gedolven tegen de steeds machtiger wordende 'Oranjepartij'. Zonder het bestaan van deze ideologische tweedeling geheel te bestrijden, stelde Roorda dat de uitkomst van politieke conflicten vooral werd bepaald door factieuze tegenstellingen binnen de stemhebbende steden. De houding van een stad in de Statenvergadering werd vooral bepaald door de uitkomst van de factiestrijd in de eigen stad. Ideologische zaken waren van ondergeschikt belang; facties waren vaak maar al te bereid van landspolitieke opvatting te veranderen, als dat de kansen van de factie op stedelijk niveau zou vergroten. Het is duidelijk dat deze factietheorie het oude tweepartijen-model diskwalificeert als verklaring voor de omwenteling van 1672. In dat rampjaar ontstonden in tal van steden in Holland en Zeeland burgeroproeren, waarbij de gemeente de verheffing van Willem eiste. Van deze druk konden 'onderliggende' facties gebruik maken om aan de macht te komen, door zich achter de roep om een stadhouder te scharen.

De rol van de Amsterdamse burgerbeweging in de wetsverzetting van 1672