English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Plus monthly

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Free Plan

Een der waardevolle elementen in het beleid van de Oostenrijkse regeringsinstanties te Brussel na de Vrede van Aken (1748) was het onverdroten pogen om het bestuur van land, gewest en dorp te moderniseren, zijn methodes van de eeuwenoude routine te ontdoen en efficienter te maken en, waar mogelijk, te verjongen. Deze pogingen vielen samen met een begin van vernieuwing in de aanpak van handel, nijverheid en landbouw in de particuliere sector. De dynamiek, die uit deze houding van de overheid spreekt, is zeker niet vreemd geweest aan de vroege doorbraak van de Industriele Omwenteling in Belgie. Men weet hoe de regering te Brussel in de jaren vijftig der achttiende eeuw orde en klaarheid trachtte te scheppen in de eigen financien. Het staat ook vast, dat Wenen zowel als Brussel na de Oostenrijkse Successie-oorlog en met meer overtuiging nog na de Zevenjarige oorlog vast besloten was om de lagere besturen te moderniseren en wantoestanden, vooral op financieel gebied, te saneren. Heel wat ambtelijke verslagen alluderen daaraan. Dat dit hervormingswerk niet zonder bijbedoeling ondernomen werd, is duidelijk. De regering had immers zeer beperkte eigen inkomsten en hoopte door haar ingrijpen en technische hulp wat meer de hand te kunnen leggen op de gemeentelijke, regionale en provinciale financien en ook de autonomie der gemeenten en der federale organen wat te kunnen indijken. Het ontbreken van door Brussel geleide provinciale instellingen maakte deze directe contacten en interventies vrijwel onontbeerlijk. Dergelijke pogingen van bestuurlijke en financiele modernisering waren voor de regering van Jozef II steeds ondernemingen van lange adem. Men moest immers rekening houden met inertie of zelfs stug verzet van de plaatselijke gezagsdragers en ambtenaren. Dit verzet vond zijn verantwoording in de gemeentelijke autonomie en

De junta der besturen en beden (1764-1787) en haar werking in de Oostenrijkse Nederlanden