English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Dat er in de jaren 1592 tot 1594 in de stad Groningen plannen hebben bestaan om de landsheerlijkheid op te dragen aan Heinrich Julius, hertog van Brunswijk, is in de literatuur niet onbekend gebleven, maar meer dan een korte mededeling daarvan geven de auteurs die zich met deze periode hebben beziggehouden, niet. Blijkbaar is het feit dat de zaak op niets is uitgelopen de reden geweest dat men er zich niet in heeft verdiept. Toch leek het mij interessant eens na te gaan wat de achtergronden zijn geweest van deze op het eerste gezicht zo uitzichtloze plannen. De resultaten van mijn onderzoekingen in daarvoor in aanmerking komende archieven zijn vrij pover geweest, maar alle bij elkaar genomen, werpen ze toch naar mijn mening een merkwaardig licht op de verhouding tussen Groningen en de Nederlanden. Op 3 maart 1580 had Groningen bij de putsch die als het verraad van Rennenberg de geschiedenis is ingegaan, openlijk de zijde van de Spaanse koning gekozen. In de volgende jaren was het hele gebied ten oosten van de IJsel, op Friesland en Zwolle na, in Spaanse handen gevallen. Er was zo een ongestoorde verbinding tussen Groningen en het centraal gezag in Brussel tot stand gekomen. Na 1590 keerde de kans. Maurits en Willem Lodewijk wisten Nijmegen, Zutphen, Deventer, Steenwijk en Coevorden te veroveren, waardoor Groningen geisoleerd raakte. De bezetting van Zoutkamp, Delfzijl, Boertange en andere schansen verbrak bovendien de verbindingen van de stad met de zee en met Duitsland. Haar overgave leek een kwestie van tijd. Pogingen van Staatse zijde om Groningen op vreedzame wijze te winnen liepen op niets uit, ondanks de verleidelijke voorwaarden. De religie was het struikelblok: de magistraat en het merendeel van de bevolking waren goed roomsgezind. Een overgang had vrij gemakkelijk plaats kunnen vinden, want er lag geen Spaans garnizoen in de stad. Groningen had het steeds angstvallig buiten de muren kunnen houden. Wel was het bij de hand, in de Schuitenschuiversschans in de voorstad aan het Schuitendiep. Zonder twijfel won de Staatse partij in de stad aan kracht naar mate de positie van de Spanjaarden

De aanbieding van de landsheerlijkheid over Groningen aan de hertog van Brunswijk in de jaren 1592-1594