English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

W artykule autorka proponuje rekonceptualizację w kategoriach nekroprzemocy praktyk wokół ludzkich szczątków w polskich miejscach pamięci i muzeach, ustanowionych na terenach byłych obozów zagłady. Muzeum-cmentarz zostaje tu zdefiniowany jako politycznie produktywna infrastruktura, będąca materialną artykulacją hierarchii i norm społecznych oraz przemocy strukturalnej, w której szczątki stają się przedmiotem upodmiotawiania/odpodmiotawiania, dehumanizacji i wykluczenia. Analizując powojenną historię polskich miejsc pamięci poświęconych Zagładzie i rozwijające się wokół nich praktyki i infrastrukturalne transformacje, obejmujące okradanie grobów, badania archeologiczne czy prace nad upamiętnianiem, artykuł dyskutuje różne formy nekroprzemocy, dotykające martwe ciała jako podatne na przemoc formy podmiotowości, od bezpośredniej fizycznej przemocy do przemocy przez zaniechanie/porzucenie.

Muzeum-cmentarz. Kilka uwag o (infra)strukturalnej przemocy