English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Artykuł opiera się na wynikach badań polskiej „sztuki ludowej” odnoszącej się w okresie powojennym do wydarzeń Zagłady. Materiał zidentyfikowany w polskich zbiorach muzealnych, przedstawiony na wystawie „Widok zza bliska. Inne obrazy Zagłady (2018-2019)” traktowany jest jako zasób świadectw – zapisów pamięciowych, z których można wyprowadzać hipotezy co do procesów wykształcania i przekształcania się pamięci o wojennej przemocy w środowiskach pozaelitarnych. Trzy prace (Sławomira Kosiniaka, Zygmunta Skrętowicza, Jana Kowalczyka) są interpretowane jako przykłady różnych strategii odnoszenia się do trudnej przeszłości: w trybie dokumentalnym, metonimicznym i metaforycznym. Stosowanie zwłaszcza drugiej i trzeciej strategii wiąże się z wykorzystywaniem zadekretowanych, akceptowalnych społecznie i obecnych w obiegu obrazów w miejsce odpowiedzi mocniej zakorzenionych w osobistym doświadczeniu. Praktyki możliwe do zidentyfikowania w pracach twórców „ludowych” pozwalają więc przyjrzeć się z zbliżeniu sposobom pracy z trudnym dziedzictwem i reakcjom na zewnętrzne normy wizualnego dyskursu o Zagładzie.

"Patrząc na to, co się tutaj działo" (sztuka „ludowa” i dynamika polskiej pamięcio Zagładzie)