English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Bu makale, Porto Rikolu Amerikali yazar Esmeralda Santiago’nun, When I was Puerto Rican (1993), Almost a Woman (1998) ve The Turkish Lover (2004) adli uc ani kitabindaki irk, cinsiyet ve kimlik kavramlarinin kesistigi noktalara odaklanarak, Porto Rikolu gocmen kadin deneyiminin ic ice gecmis dinamiklerini irdelemeye amaclamaktadir. Kulturler otesi olma sorununu erkek egemen kultur yapisiyla birlikte ele alan bu ani kitaplari, Esmeralda Santiago’nun hareketlilik,  geciskenlik, sureksizlik ve parcalanmanin hakim oldugu bir dunyada tutarli bir referans noktasi bulma ve bunu surdurebilme arzusu uzerine sekillenir. Porto Riko kulturunun yani sira annesi ve sevgilisi ile de yasadigi kirilganlik ve yok sayilma gibi duygular, yazarin cinsiyete ve irka bagli bir benligi kabul etmesinden ziyade boyle bir benlige karsi direnmesine yol acmistir. Ancak bu durum, deger verdigi kisilerle catisan ve onlardan kendini ayri tutan bir kimlige burunmesine de sebep olur. Yazar, When I was Puerto Rican adli kitabinda hem Porto Rikolu hem de Amerikali koklerine elestirel yaklasan ve onlara ters dusen “Negi” adli siyahi bir jibara olmusken, Almost a Woman kitabinda annesi, ailesi ve Nuyorica toplulugunu geride birakmaya calisan genc Esmeraldaya donusur. The Turkish Lover adli eserinde ise Amerikan toplumunun sosyal ve irksal siniflari ve kulturel standartlari uzerinden kendini ve baskalarini yargilamayi ogrenen bir Esmeralda Santiago ile karsilasiriz. Bu makale, bircok otobiografik kadin yazarlarin aksine, Esmeralda Santiago’nun onceleri bir farklilik iddiasi, sonrasinda ise Porto-Rikali kadin kimligine karsi verdigi mucadele ile ancak bir aidiyet duygusu yaratmayi basarabildigini ileri surmektedir.

FROM “JIBARA” TO “CHIQUITA”: CONFESSIONS OF DIS-BELONGING IN ESMERALDA SANTIAGO’S MEMOIRS