English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Język od zawsze był źródłem wiedzy o postrzeganiu świata. To, w jaki sposób wypowiadamy swoje poglądy, czyli jak wyrażamy słowem rzeczywistość, która nas otacza, jest ściśle powiązane z tym, jaka ona jest. Język służy jako narzędzie jej poznania, a także tworzenia. B. Sieradzka-Baziur zwróciła uwagę na to, że choć prace kognitywistów pokazują językowy obraz świata, wielkich społeczności, to jednak „można mówić też o językowym obrazie świata niewielkich grup społecznych, rodziny, a nawet pojedynczych ludzi, włączając do ostatniej kategorii także pisarzy i poetów” [Sieradzka-Baziur 2000: 209]. Językowy obraz świata w poezji Mickiewicza będzie się różnił od obrazu w poezji Reja, gdyż jest to związane z odmienną percepcją rzeczywistości, w której tworzyli. Literaturoznawcy podkreślają, że epoka literacka i związane z nią przeżycia pokoleniowe rzutują na charakter twórczości, która się w niej krystalizuje. Podobnie jest z językowym obrazem świata. Osobiste bądź społeczne doświadczenia nie tylko twórców literatury, ale każdego człowieka posługującego się językiem ma istotny wpływ na to, jak owa rzeczywistość zostanie przez niego opisana. Artykuł ten stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jak w poezji Adama Asnyka funkcjonuje pojęcie żywiołu wody, jak jest on konceptualizowany, a także jakie istnieją związki między skonwencjonalizowanym sposobem rozumienia żywiołu wody a tekstem artystycznym1. Poezja nie jest taka jak proza, nie nagina się do wyznaczonych norm, nie znosi ograniczeń.

„Całe wodne wre i ryczy piekło”. O językowej kreacji żywiołu wody w poezji Adama Asnyka