English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Podziemie antykomunistyczne w Polsce było bezpośrednią kontynuacją organizacyjną i ideową konspiracji działającej na terenie kraju w okresie drugiej wojny światowej. W historiografii rozpowszechniony jest podział na podziemie „antykomunistyczne” – „antysowieckie” oraz „antynazistowskie” – „antyniemieckie”, jednak w większości przypadków kryterium tego podziału nie stanowią założenia programowe, ale układ chronologiczny i geograficzny. Z tej przyczyny podziemie działające w latach 1941–1944 uznawane jest za antyniemieckie, a późniejsze za antykomunistyczne (Niwiński 2005: 13). Od pierwszych chwil tworzenia organów bezpieczeństwa publicznego PPR w resorcie bezpieczeństwa widziała swojego naturalnego sojusznika, przy pomocy którego przejmie władzę. W ocenie władz PPR taki układ polityczny podparty siłą sprawczą bezpieki gwarantował przejęcie władzy, skuteczną walkę z politycznym przeciwnikiem, a dzięki współpracy z organami bezpieczeństwa dawał również możliwość dostępu do informacji (APRz 118,2,P-7103:11). Organa bezpieczeństwa w Polsce Ludowej pełniły jedną z kluczowych ról w zakresie instalowania władzy komunistycznej, jej utrwalania i budowy systemu represji. W istocie aparat bezpieczeństwa został utworzony przez komunistów do budowy ustanowionej przez nich wła-

ur journal of humanities and social sciences

„W sieci. Powojenne polskie siatki wywiadowcze (AK-NIE-WiN, PSZ) w latach 1944–1955”, red. M. Bachta, Wyd. IPN – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Warszawa 2016, ss. 502