English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Tools annual

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Global: Zendy Plus annual

Global: Zendy Free Plan

Wzrost konkurencyjności rolnictwa oraz poprawa sytuacji ekonomicznej producentów rolnych to jedno z podstawowych założeń wspólnej polityki rolnej, której ogólny kształt został zarysowany już w Traktacie Rzymskim poprzez wskazanie wspólnego celu europejskiego rolnictwa oraz jego uwarunkowania. Jednakże, jak podkreśla Aleksander Lichorowicz, idea wspólnej europejskiej polityki rolnej nie od początku towarzyszyła tworzeniu koncepcji EWG. Pojawiła się głównie dzięki głosom Francji, Włoch i Holandii, które jako kraje w znacznej mierze rolnicze, chcąc zapewnić ekonomiczną ochronę jednego z podstawowych źródeł dochodu narodowego tj. swoich produktów rolnych, obawiały się hegemonii gospodarczej przemysłowych Niemiec. Formanie WPR powstała wskutek utworzenia Komisji Międzynarodowej, która w roku 1956 r. wydała tzw. Raport Spaaka, traktujący o konieczności utworzenia unii celnej, swobodzie świadczenia usług i ustanowienia wspólnej polityki rolnej. Co ważne, podstawowe zasady wspólnej polityki rolnej ustalono dopiero na konferencji w Stresie w lipcu roku 1958, czyli już po podpisaniu Traktatu, ustalając zachowanie rodzinnego charakteru gospodarstw rolnych oraz to że polityka rynkowa będzie powiązana ze strukturalną, a konkurencyjność produktów rolnych będzie osiągnięta tylko poprzez ochronę rynku wewnętrznego. Treść artykułu 39 Traktatu Rzymskiego wskazywała na konieczność podjęcia działań zapewniających właściwy poziom życia rolników i ich rodzin. Zadanie to oparto na stabilizacji rynków rolnych. Natomiast sam sektor rolny został objęty wsparciem ze strony Wspólnoty, w tym zwłaszcza poprzez zapewnienie odpowiednich cen na produkty rolne oraz środki na modernizowanie i unowocześnianie produkcji. Cena, jaką Wspólnota poniosła i nadal ponosi za przystosowanie rolnictwa w poszczególnych krajach do wspólnego rynku, jest wysoka i stanowi znaczną część wartości budżetowej Unii. Niemniej nie sposób nie zgodzić się z twierdzeniem, że stanowienie

Wpływ Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007–2013 na konkurencyjność polskiego rolnictwa