English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Plus monthly

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Free Plan

Miron Białoszewski przeżywa pierwszy zawał serca w 1974 roku. „Właściwie już wiem, że muszę zrezygnować natychmiast z wielu rzeczy” (Z 1, s. 5) – brzmi jego pierwsza myśl w tunelu przy Marszałkowskiej, kiedy „to” go złapało. Infarctus myocardii stanowi niewątpliwą cezurę w biografii poety. Nie tylko musi on zrezygnować z wielu dawnych przyzwyczajeń, związanych z funkcjonowaniem chorego ciała 2, lecz także stawić czoła wielu nowym tematom i miejscom. Doświadczenie zawału serca znajduje wyraz w dokonaniach artystycznych Białoszewskiego, przyczyniając się do swoistego „odrutynizowania” pisania. To swego rodzaju cezura topograficzna, czyli nowy sposób przeżywania przestrzeni, odświeżenie jej percepcji. Można właściwie mówić o „zawale” w życiu Białoszewskiego i Zawale w jego twórczości.

„Wyjechałem w inny świat”. Miron Białoszewski w przestrzeni uzdrowiska (Zawał, Konstancin, Listy do Eumenid)