English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Plus monthly

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Free Plan

Amelia Kiełbawska porusza w swojej książce problematykę dość rzadko pojawiającą się w teoretycznej refleksji nad przekładem, wpisującą się, jak sama przyznaje (s. 8), w nurt badań nad rolą komunikacji niewerbalnej w komunikacji międzykulturowej. Autorka zdaje sobie sprawę, że podjęta problematyka pojawia się w swoich elementach składowych (komunikacja niewerbalna, tłumaczenie ustne) w obszarze rozważań różnych dziedzin nauki, więc stara się, moim zdaniem nie do końca zasadnie, umieścić ją na styku „trzech domen: językoznawstwa, psychologii i translatoryki” (s. 8). Jeżeli bowiem przyjąć, co zresztą autorka zauważa, że tłumaczenie ustne jest formą komunikacji międzykulturowej, a mowa ciała dość wąskim, ale niewątpliwie ważnym aspektem tej komunikacji, to bez problemu można zakwalifikować jej badania do komunikacji międzykulturowej, uprawianej w zależności od punktu ciężkości przez badaczy komunikacji (np. J. Bolten), antropologów kultury (np. E.T. Hall), socjologów, specjalistów od zarządzania w środowisku międzynarodowym (np. F. Trompenaars, Ch. Hampden-Turner, R.J. Mouse, G. Hofstede). Problem przyporządkowania własnych badań nie jest jednak sprawą najważniejszą, a starania autorki wynikają nie do końca z samej istoty refleksji, lecz są raczej próbą umieszczenia badań w ramach przyjętych w Polsce podziałów lub chęcią usilnego zakwalifikowania ich do językoznawstwa. Książka składa się z dwóch części o podobnej objętości. W pierwszej, zatytułowanej Problemy teorii i metodologii, Kiełbawska omawia w sposób syntetyczny funkcje komunikacji niewerbalnej, sygnalizuje problematykę tłumaczenia ustnego oraz komunikacji niewerbalnej w tłumaczeniu. Autorka przytacza i porządkuje znane od lat koncepcje, w związku z tym należy stwierdzić, że ta część tworzy wprawdzie teoretyczny filar dla przedstawionych w drugiej części badań empirycznych, jednak nie wnosi zbyt wielu nowych treści. Z uwagi na skąpą literaturę poświęconą badanemu zagadnieniu, należy pochwalić ostatni rozdział części teoretycznej, w którym autorka omawia m.in. koncepcje i badania F. Poyatosa, a w szczególności jego obszerny artykuł The Reality of multichannel verbal-nonverbal Communication in

Amelia Kiełbawska, Funkcje komunikacji niewerbalnej w interakcji mówcy i tłumacza, Universitas, Kraków 2012, 156 stron (recenzja książki)