English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Początek XX wieku to okres nowego spojrzenia na problemy katechetyczne i czas dyskusji nad zagadnieniem treści nauczania. W Polsce glownymi przedstawicielami pionierskiego spojrzenia na ujecie treści nauczania w katechezie byli dwaj najwybitniejsi katechetycy tego okresu: ks. W. Gadowski – zwolennik wlączenia do katechizmu historii biblijnej, liturgiki, tekstow Ojcow Kościola i hagiografii, oraz ks. Z. Bielawski – propagator ograniczenia treści katechizmu do minimum i przydzielenia mu miejsca na koncu katechezy jako streszczenia calej lekcji. Wyrazem tych odmiennych poglądow byly katechizmy i podreczniki, ktore opublikowali niemal w tym samym czasie1, dzisiaj znane zapewne juz tylko starszym katechetom, ale zaslugujące jednak w pelni na przypomnienie. Obaj katechetycy wnieśli rowniez tworczy wklad w propagowanie tzw. metody monachijskiej i wypracowanie zmodyfikowanego modelu katechezy opartej na teorii stopni formalnych2. Niniejszy artykul ma na celu ukazac – w pewnym zarysie – wklad ks. W. Gadowskiego i ks. Z. Bielawskiego w przezwyciezenie modelu katechizmu deharbowskiego obecnego w nauczaniu prawd wiary od polowy XIX wieku.

Wkład ks. W. Gadowskiego i ks. Z. Bielawskiego w przezwyciężenie modelu katechizmu deharbowskiego w Polsce na początku XX wieku