Klęska „liberała”. Mieczysław F. Rakowski i wprowadzenie stanu wojennego

Mieczysław Rakowski, wieloletni redaktor naczelny tygodnika „Polityka” oraz prominentny reprezentant partyjnych „liberałów” w łonie PZPR, od lutego 1981 roku pełnił funkcję wicepremiera w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego. Na skutek biegu wydarzeń w kolejnych miesiącach stał się z jednej strony jedną najbardziej medialnych postaci ekipy Jaruzelskiego, ale jednocześnie wraz z narastającym konfliktem wewnętrznym jego polityczne pole manewru dramatycznie się zawęziło. Ilustratywnym dowodem jest rola odgrywana przez niego w ścisłej elicie władzy w pierwszych miesiącach stanu wojennego. Zdanie Rakowskiego niewiele znaczyło, ale on sam nie zdecydował się na odejście z ekipy. Swoje polityczne ambicje pełnienia formalnej władzy Rakowski przypłacił towarzyską izolacją i środowiskowym ostracyzmem. AbstraktMieczysław Rakowski, a long-time editor-in-chief of the weekly “Polityka” and a prominent representative of the party ‘liberals’ in the Polish United Workers’ Party, served as deputy prime minister in the government of Wojciech Jaruzelski since February 1981. Soon after, he became one of the most well-known figures in Jaruzelski’s team, but – at the same time – was not only torn by an internal conflict, but lost space for any political manoeuvre. This losing of political capacity was evident in the role he played in the top power elite in the first months of the martial law. Rakowski’s opinion meant little, but he never decided to leave the team. For his political ambition to win actual political significance, Rakowski was socially ostracised and kept away from actual centres of political power.