Ramy prawne działalności sprawozdawców sądowych w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu

Celem pracy jest przedstawienie przez pryzmat orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka najważniejszych problemów, jakie pojawiły się w ostatnich latach na tle dziennikarskich sprawozdań z przebiegu rozpraw sądowych. Metody badań: w zakresie analizy tekstów normatywnych i wywodów Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wykorzystano całą paletę metod prawniczych, wśród nich metodę egzegezy tekstu prawnego i prawniczego według wskazań koncepcji derywacyjnej, czemu towarzyszyła analiza lingwistyczna, w ujęciu zarówno topiczno-retorycznym, jak i proceduralnym. Konieczne było odniesienie się do hermeneutyki prawniczej jako metody wyjaśniania tekstu. Wykorzystano także metodę leksykalną oraz, w mniejszym stopniu, metodę porównawczą, pozwalającą na przedstawienie głębokich aksjologicznych źródeł systemu prawnego. Pomocną okazała się również analiza instytucjonalno-prawna. Wyniki i wnioski: przeprowadzone badania dowodzą, że obowiązki, jakie spoczywają na dziennikarzach pełniących funkcję sprawozdawców sądowych, są niezwykle poważne, a z ich istnienia oraz uwarunkowań, w jakich one funkcjonują, świat dziennikarski – jak się wydaje – nie do końca zdaje sobie sprawę. Odnosi się to w szczególności do publikacji fotografii i wizerunków zarówno oskarżonych, jak i innych osób, których dotyczy postępowanie sądowe, ponadto do publikacji dokumentów, zdjęć z akt sprawy, a także kwestii nagrań. Wartość poznawcza: przedstawione judykaty powinny uświadomić osobom pełniącym funkcję sprawozdawców z przebiegu procesów oraz tym, którzy dopiero podejmują się tej roli, jakim wyzwaniom przyjdzie im sprostać w trakcie wykonywania tej pracy.